Jonan Goñi: "Gipuzkoako metalgintza itxi egin dugu"

Gaur, maiatzak 24, Gipuzkoako metalgintzan greba eguna burutu da. LAB sindikatuak egun guztiz arrakastatsutzat jo du hitzarmenaren aldeko mobilizazio eguna, non, enpresen %85ak baino gehiago itxi duen. Eguerdian manifestazioa egin da ADEGIren aurrean. Sindikatuak, metalgintzako langileek eskatzen dutena entzun eta errespetatzeko eskatu dio patronalari. LABek ADEGIk pauso berriak eman ezean, mobilizazio eta greba egun gehiago iragarriko dituela esan du.

...irakurrri

LAB: “Metalgintzako hitzarmenaren alde deitu dugun greba guztiz arrakastatsua izango da”

 

Gaur LAB sindikatua medioen aurrera irten da, oraindik lantokietan batzarrak egiten ari badira ere, jasotako datuen arabera hilaren 24rako metalgintzako hitzarmena babestearren deitu duen greba guztiz arrakastatsua izango dela esatera. Prentsaurrekoan belaunaldiz belaunaldi, azken 30 urtean Gipuzkoako metalgintzako Hitzarmenaren negoziazioan partaide izan diren edota hitzarmen horren alde lanean aritu diren LABeko hainbat militantek hartu dute parte.

PRENTSAURREKOAREN EDUKIAK«Hitzarmen kolektibo hau ez da egun bateko emaitza, metalurgialarien belaunaldi batzuen talde-borrokaren emaitza baizik. Hitzarmen kolektibo honek, 30 urte baino gehiagotan, sektoreko langileen eskubideak bermatzeko balio izan du, sektoreari nahiz Gipuzkoako lurraldeari egonkortasuna eta kohesioa eman izan die.

Hala eta guztiz ere, oraingoan, patronalaren jarrerak, ADEGIrenak alegia, mehatxu egiten dio hitzarmen kolektiboari, lan erreforma eta uztailaren 7ko epea beren onuran soilik erabili nahi duelako, nahiz eta aipatutako jarrerarekin arriskuan jartzen duen 30 urtean egin den guztia.

Oraindik lantokietan batzarrak egiten ari badira ere, eskuragarri ditugun datuen arabera, esan dezakegu hilaren 24rako metalgintzako hitzarmena babestearren deitu dugun greba guztiz arrakastatsua izango dela. Berriro ere agerian geratuko da langileek hitzarmena sostengatzen dutela eta baita patronalaren porrota ere.

Ondoren adierazten ditugu 24ko grebarekin bat egin duten enpresa batzuen izenak:
Lazpiur, Chinchurreta, Elkoro, Rodisa, GKN Zumaia, Zardoya Otis, Sapa Placencia, Polmetasa, Munsjko, Orbinox, Jaso, Guerra Hermanos, Indar, Hine, Gamesa, Talleres Bost, Corrugados Azpeitia, Corrugados Lasao, Biele, Juaristi, Indaux, Sete, Mendiola, Euskabea, Thyssenkrupp, TTT Ejes, Mecauto, Egile, Funcasa, Ariznabarreta, Talleres Kerejeta, Fudike, Elevadores Goian, Endaki, Stern Hidraulica, Ula, Ind. Jaguar, Arteka, Talleres Jaizkibel, T. Egaña, Baleike, Ind. Tuermeka, Ebaki Lan, Talleres Guibe eta abar luze bat.

24ko greba jasotzen ari den laguntza eta atxikipena ikusita, ADEGIri galdetu nahiko genioke ea sektoreko langileen hitza eta iritziaren aurrean entzungor jokatuko duten aurrerantzean ere. Ea baztertuko dituzten jarrera immobilistak eta akordio justua lortu nahian negoziatzeko prest dauden.
Gure ahotsa aditzen dutela ziurtatzeko, ekainaren 24ean ADEGIren egoitza aurrera joango gara ozen eta argi entzun dezaten. Ez bagaituzte behar bezala ikusten, ADEGIren egoitza aurrera joango gara, grebarekin bat egin duten langileen kopurua adierazten dutenean ez daitezen berriro nahasi.

Ekainaren 24an langile guztiak deituko ditugu zuzenean eraman diezaioten ADEGIri beren kexa.

Dagoeneko argi mintzatu da sektorea. Hitzarmen duina nahi dugu denontzat. Lortu arte borrokatuko dugu.»

...irakurrri

Komunikatu eta irauli #m30greba

Saretik

http://greba.hackinbadakigu.net Greba Orokorrari buruzko informazio gune alternatiboa da.

•  Pikete informatibo bat da.
• Greba Orokorra .info egin genuen aurreko urteetan, eta GO erreportariak kalera atera ginen, grebari buruz informatzera.
• Telebista herritar bat muntatu genuen, hizkuntza ezberdinetan emititu zuena, Internetetik mundura.
• Kalean argazkiak atera, bideoak grabatu, iritziak zabaldu genituen
• Informazioa, salaketa, kontrainformazioa, pikete informatiboa…

Gune ireki bat da, eta zuk ere parte hartu dezakezu.

Nola parte hartu!

Formulario honen bitartez zure herri edo auzoetako ekimenez abisatu dezakezu, lau kategoria ireki ditugu. Zalantzak izatekotan jarraitu bideo hau:

• Greba orokorreko bideoak: Kalean gertatzen dena bideoen bitartez komunikatzeko (erabili YOUTUBE) eta hemen estekatzeko.
• Greba orokorreko argazkiak: Bi aukera dituzu, interneteko edozein txokotara igo eta gero zure berrian estekatu edo argazkia zure mugikorretik zuzenean hona igo.
• Piketeen kontrako karga polizialak: Zerbait gertatu da eta komunikatu behar duzu? Indarkeria poliziala jasan duzue? Igo hona zure berri eta bideo edo argazkiak!
• Egiaztatutako deialdiak: GO mahai informatibo bat egongo da, Euskal Herriko gune desberdinetako aktibistok osatuko duguna. Kategori honetan guk onartutako berriak joango dira.
• Greba orokorreko deialdiak: Txoko honetan zure herri edo auzoko deialdiak publikatzeko aukera izango duzu.
• Kalean nago!!! Kaletik zure smarthphonearekin. Android edo Iphone sistema eragilea duen terminal bat daukazu? Kaletik zuzenean erreportatu dezakezu, argazkiak edo bideoak bidaliz aplikazio hauek erabiliz: ANDROID | IPHONE

Cómo enviar un informe:

app: iPhone Android

email: greba@hackinbadakigu.net

  tweet / hashtag/s:
#m30greba  #grebaorokorra

By filling this form on our website.

http://greba.hackinbadakigu.net

...irakurrri

[Libro] ¿Para que sirve El Capital?. Libro libre, escrito por Iñaki Gil de San Vicente

 

Texto escrito para el 2do Encuentro de Escuela de Cuadros que se llevará a cabo en la Fundación Centro de Estudios Latinoamericanos Rómulo Gallegos (CELARG), Caracas, del 30 de mayo al 1 de junio del 2013.

 

Estamos reunidos aquí para reflexionar sobre una interrogante ¿Para qué sirve El Capital? La respuesta es simple e inmediata: para avanzar al comunismo mediante la revolución socialista.

El Capital fue escrito para ser la obra cumbre de toda la impresionante praxis revolucionaria de Marx, pero también de Engels. Será esta respuesta inmediata la que oriente este texto.

Sin la perspectiva práctica revolucionaria, sin la perspectiva política en suma, nada del marxismo es comprensible, y por tanto El Capital es ininteligible. Ahora bien, como iremos viendo, la política marxista no se reduce a la politiquería parlamentarista por muy de izquierdas y de masas que diga ser, y menos todavía burguesa y reformista, sino que en sí misma, la política revolucionaria es la síntesis del resto de prácticas económicas, El Capital nos remite una y otra vez a las tres grandes contradicciones antagónicas que explican la pugna permanente entre el marxismo y la ideología burguesa, a saber: Una, la existencia o no existencia de la explotación asalariada, la corrección de la teoría de la plusvalía y del conjunto de la crítica marxista de la economía política.

 

Otra, la corrección de la teoría marxista del Estado, del poder, de la violencia, de la democracia y de la política como quinta esencia de la economía. Y, la valía de la dialéctica materialista como el mejor método de pensamiento crítico y creativo, como la vertebración interna de la ciencia-crítica.

EN ESTE ENLACE SE PUEDE DESCARGAR EL LIBRO

LEER TEXTO (138 páginas, pdf )

...irakurrri

.James Petras: "Greba Orokorra kaleko legebiltzarra da"

 

Gaur Iruñean klase-borrokari eta zenbait gatazkari buruz egindako azterlanengatik ezaguna James Petras eta LABeko Idazkari Nagusi Ainhoa Etxaidek prentsaurrekoa eman dutebatera. Petras Estatu Batuar pentsalariak greba orokorra kaleko legebiltzarra dela adierazi du eta datorren Maiatzaren 30eko Greba Orokorra "Bruselaseko politiken kudeatzaileekin ados ez dauden kolektibitate handiak daudenaren" adierazle dela esan du.

...irakurrri

Maiatzak 24 Greba Gipuzkoako Metalgintzan

Metaleko hitzarmen kolektiboa arrisku bizian dago. Negoziazioak etenda daude pasa den apirilaren 9tik eta ez dago beste bilerarik egiteko datarik. Sindikatu guztiok oso gogor kritikatu dugu ADEGIren jarrera. Metaleko hitzarmenean lan erreforma azken muturreraino aurrera eramaten dabil patronala. Lan erreforma berak zehazten du, datorren uztailaren 7a baino lehen akordio bat erdietsi ezean, hitzarmena desagertuko da.

Maiatzaren 24ean greba eguna Gipuzkoako Metalgintzan herrialdeko hitzarmenaren defentsan

Desagertuko balitz, 30 urte baino gehiagoko borrokan irabazitako eskubide guztiak galduko genituzke. Estatuko Metalgintza Hitzarmena ezar liezagukete, eta estatu mailakorik ezean, Langileen Estatutua. Honekin batera ezarriko liguketen urteko soldata 8.979 €takoa izango litzateke 1. mailako ofizial batentzat, 1826 ordutako lanaldia eta hitzarmenak ematen dizkigun eskubide gehienak galduko genituzke (baimenak, batzarrak, Geroa...).

Bere desagertzeak sektoreko enpresa guztietako langile guztiengan ondorio latzak ekarriko lituzke. Bere desagertzeak ez dio mesederik egiten inori.

LABek, egoera honen jakitun, datorren maiatzaren 24rako metalgintzako sektorean greba egitea erabaki du. Patronalak greba honi entzungor egingo balio, beste batzuk burutuko dira datozen asteetan.

Herrialdeko hitzarmenak, gaur egun, sektoreko langileen eskubideak bermatzeko ezinbesteko tresna dira. Sektoreak hitzarmen bat behar du alde batetik lan harremanak arautuko dituena eta bestetik erreformaren aurrean langileak babestuko dituena.

Ez dugu legearen kontra doan ezer eskatzen ezta beste sektoreetan, Gipuzkoako paperean edota Bizkaiko Gasolindegietan esate baterako, jada sinaturik ez dagoena ere.

24an sektoreko langile guzti-guztiok ADEGiri mezu argia eta ozena bidali behar diogu. Sindikatu guztiak esaten dioguna entzun egin behar du. Lan erreformaren inguruan duen jarrera itxia alde batera utzi behar du.

Datorren hilaren 30an ere greba orokorra dago eta beste arrazoi guztien artean, guretzat ere, zalantzarik gabe negoziazio kolektiboaren defentsarako eguna izango da eta gure kasuan metaleko hitzarmenarena ere bai.

Hitzarmenaren defentsan denok mobilizatzen bagara, hau geldiezina da eta ADEGIk badaki.

Beraz 24an eta 30an Gipuzkoako metaleko langile guztiak kalera! Gure hitzarmenarekin, gure eskubideekin konpromezu bat daukagu. Duintasunarekin hitzordua daukagu.

Herrialdeko hitzarmena defenda dezagun!
Geurea ! Guztiona !

...irakurrri

Ordizian antolatutako hilabete internazionalistaren kronika

Ordiziako gaztetxean hilabete internazionalista ospatu zen joan den astean. Intereseko hainbat gai lantzeko parada izaten ari dira, lehenengo bi asteetan Bolivia eta Venezuelako brigadetan parte hartu zuten kideen esperientzia eta bizitakoa entzun zituzten bertaratutakoek.

 

Bi herrialde hauek aurrera daramaten aldaketa prozesuaren inguruko solasaldia, Euskal Herrira bertaratu ditzazkegun irakaspenekin nahastu zaigu elkarketa hauetan, baita kontraesanen inguruko hausnarketa ere.

Pasa den larunbatean Luismi Huarte soziologoaren ahotsean Hego Ameriketako XX eta XXI.mendeetako Historiaren berri izan genuen. Biziki interesagarria izan zen, hainbat arrazoirengatik:

Euskaldunontzat eta hego ameriketarrentzat badago geure oroimen historikoan beti presente dagoen data bat, duela 500 urtekoa. Arrazoia: Espainiar kolonizazioa. Hizkuntzen kontrako borroka, okupazio militarra, bertako instituzioen suntsiketa eta kulturaren deuseztea bi herrialdeetan eman ziren gertaerak dira. Uste baino gehiago dugu amankomunean.

1959.urtean argi gorri bat pizten da hego ameriketan, ondorengo urteetan iraultzaren ispilua izango dena, Cubako iraultza zehazki. Sozialismoa posible dela eta burgesia kanporatu deitekeela irakasten digu, nazionalizazioa eman daitekeela.

Hurrengo urteen ere experientzia interesgarriak emango dira, Chile eta Salvador Allende, Nikaraguako Sandinistak, Mexikoko Zapatistak... nekazal erreformak, herri antolakuntza eta esperientzia kooperatibisten bitartez nahi den gizarte eredua lortzeko bidean pausu eraginkorrak ematea posible dela erakusten diguten esperientziak.

Orain Venezuela eta Bolivia ditugu argi gorriak, baina hego amerikan arrox koloreko eta gris koloreko estatuak ere badaude, denek elkarren artean historia amankomun bat sortzen dutelarik. Estatu batuen azpijokoak, multinazionalen botereak, Europaren esku-hartzeak eta zehazki eredu kapitalistak jatorrizko herrialdeetako pertsona hauen oraina zein etorkizuna zapaldu nahi izan ditu, baina orain iritsi da garaia esnatu eta antolatzeko, mundu gorri bat sortzeko.

...irakurrri

Maiatzaren 18an plazara irtetera deitu dute alderdiek ere

Euskal presoen aurkako "salbuespen neurriak" bertan behera uzteko eskatu dute Sortuk, Eusko Alkartasunak, Aralarrek, Ezker Batua-Berdeek, Alternatibak, Gorripideak, Eusko Ekintzak eta Euskal Herriko Komunistek. 

Gizarteak euskal presoen eskubideak errespetatzeko nahia adierazi duen arren, Espainiako eta Frantziako Gobernuak "atzerantz" egiten ari direla salatu dute zortzi alderditako ordezkariek. Ainhoa Beolak adierazi du egoera horren aurrean herritarrek hartu behar dutela protagonismoa: "Jendartea osatzen dugun pertsona, sektore, eragile, alderdi, sindikatu, talde eta erakundeek badugu zer esan eta zer egin". Donostiako agerraldian izan diren ordezkarien arabera, hori izango da bidea gatazkak eragindako "ondorio guztiak" konpontzeko.

Bide horretan, espetxe politika aldatzeko eskatu diete Frantziari eta Espainiari. "Garaia da pertsona guztien oinarrizko giza eskubideak errespetatzeko", esan du Beolak. "Konponbide jokaleku" baterako urrats gisa, "premiazkotzat" jo dute gaitz larriak dituzten hamabost presoak aske uztea, sakabanaketa amaitzea eta 197/2006 doktrina bertan behera uztea. Hain zuzen, Europako Giza Eskubideen Auzitegiak ere doktrina hori indargabetzeko agindu zion, iazko uztailean, Espainiari.

Herriz herri, plazak betetzeko deia

Giza eskubideak. Irtenbidea. Bakea. Euskal Presoak Euskal Herrira. Lelo horrekin bete nahi ditu Herrira mugimenduak Euskal Herri osoko plazak. Dagoeneko, 200 herritan baino gehiagotan antolatu dituzte ekitaldiak egun horretarako, eta hainbat eragileren babesa jaso dute.

...irakurrri

Maiatzaren 30ean denok greba orokorrera!

Aste iraultzailea Engels Ateneoan (Errementari kalea,alde zaharra, Tolosa)

Maiatzak 21 asteartea, 19:30etan “Gazteria eta iraultza” (euskaraz)

Hizlaria: Urtzi Reguero, Euskal Herria Sozialistako kidea

Maiatzak 22 asteazkena, 19:30etan “Errebolta soziala Madrilen eskuinaren erasoen aurka” (gazteleraz)

Hizlaria: Victor Taibo, abokatu laboralista eta hezkuntza publikoaren aldeko Madrilgo Marea Berdeko kidea

“PPk osasun publikoaren borroka galdu du iritzi publikoan. Madrildarren gehiengoa osasun publikoaren aldeko borrokaren alde dago. Mobilizazio honek babes handia izan du, ez bakarrik oinarrizko lorpen sozial bat arriskuan dagoen pertzepzioagatik, baita sektoreko langileek lehen unetik aurrera eramandako metodo eta erabakiengatik ere”(Victor Taibo).

Maiatzak 23 osteguna, 19:30etan “Zer da sozialismoa?” (euskaraz)

Hizlaria: Ibon Artola, Euskal Herria Sozialistako kidea

M30eko Greba Orokorretik denboran luzatuko den borroka egutegi eraginkorrera!

Escrito por Euskal Herria Sozialista. Maiatzak 08.

miércoles, 08 de mayo de 2013

Herritarren haserrea sozialismoaren aldeko borroka antolatuan bilakatu behar dugu! Inoiz baino argiago ikusten da kapitalismoak ezin digula etorkizun oparorik eskaini. Europako krisiak gogor jarraitzen du: Grezia, Irlanda, Portugal eta “banka espainiarraren” erreskateen ondoren Zipreren egoera larria etorri da. Herrialde honek ekonomia europarrean duen eragina txikia izan arren (BPGren %0,2), Europar Batasunean agertzen diren arazoak gero eta handiagoak dira. Komunikabideek behin eta berriro esan zuten Zipreko bankaren arazoa salbuespena zela, baina, zein izango da hurrengo salbuespena? Irlanda? Portugal? Grezia? Euskal Herrian eragin zuzena izango lukeen estatu espainiarra? Krisi finantzario europarraren zutabe nagusienetakoa da ekonomia espainiarra eta, honekin batera, Hego Euskal Herrikoa. Bankari emandako dirutza publikoaren ondorioz, zorraren eta defizitaren mailak historikoak dira, eta honi ekonomiaren atzeraldi sakona gehitzen zaio. Estatu espainiarreko aurrekontu orokorrek zorraren interesengatik ordaindu beharreko dirua handiagoa da urtetik urtera. Aurten bakarrik 40.000 milioi eurotara iritsiko da kopuru hau, iaz baino %30 gehiago. Sareb banku txarraren sorrera ikaragarrizko iruzurra izan da, eta ondorio oso beltzak ekar ditzake ekonomiarentzat. Estatuak bankaren bono toxikoen zati bat erosi du Europar Batasunetik etorritako erreskatearen diruarekin, zor handia sortuz gainera. Sareb banku txarrak lurrak eta etxebizitzak salduz Estatuarentzat irabaziak lortuko dituela esaten du PPren gobernuak, baina hau erabateko gezurra da. Iruzur hau atzera botatzea lortzen ez badugu, behar duten dirua gaur egungo eta etorkizuneko murrizketa sozialetatik aterako da.  Gainera, arazoetatik salbu omen dagoen bankaren egoera okerrera egiten ari da. 2012an bost banku nagusien (Caixa, Santander, BBVA, Banco Popular eta Banco Sabadell) “higiezinen aktibo txarrak” 72.000tik 113.000 milioira pasa ziren. Adreiluaren aktibo toxikoak %10etik %15era pasatu dira bost banku handi hauetan. Estatu espainiarreko sistema finantzarioaren edo zor publikoaren krisi berri batekin, Europar Batasunaren erreskate berri baten ateak irekiko lirateke. Gaur egun, aukera hau oso posible da eta zehaztea zaila den ondorioak izango lituzke. Estatu espainiarraren kasuan, formalki behintzat, corralitorik egon ez den arren, praktikan gertatu da. Hor dago preferenteen iruzurra: asko jubilatuak diren aurrezleei bankuek dirutza ikaragarria lapurtu diete. Eta honekin batera hor daude laguntza sozialen murrizketak, soldata murrizketak, zergen igoera, etab. Zipreko krisiak erakusten du Estatu espainiarreko krisi bankarioak askoz egoera okerragoan amai dezakeela, 2001ean Argentinan izan zen corralitoaren bidea jarraituz. Krisi kapitalista, bere sistema finantzarioaren krisi larria gehituta, iraultzaren mamua pizten ari da Europan. Hori ikusten ari gara dagoneko Grezian, eta orain Portugal gehitu da. Gainera, ezin da baztertu Estatu espainiarrean, PPren gobernuak dituen arazoekin egoera aurreiraultzailea lehertzeko aukera, gobernuaren neurrien aurka Estatu osoan zabaldu diren mobilizazioen, ustelkeria kasuen, etab. ondoren. Inoiz baino gehiago, gizartearen eraldaketa sozialistaren aldeko borrokaren beharra oinarrizkoa da. Greba orokorrak eta sozialismoaren aldeko borroka Burgesiak gogor kritikatu arren, eta langile mugimenduaren izenean hitz egiten duten erreformistek, askotan, borroka modu bezala zalantzan jarri arren, greba orokorrak oinarrizkoak dira jasaten ari garen erasoaldiari aurre egiteko. Historiak erakusten du borroka modu hau dela langile klaseak bere interesak defendatzeko duen tresna garrantzitsuenetakoa, eta krisia hasi zenetik antolatutako guztiek erakutsi dute langile klasea prest dagoela deialdi hauek jarraitzeko. Egoera larria da. PPren pentsio erreformak PSOEk 2011an egindakoa okertzen du. Bankariak, berriz, gustura daude, pentsio publikoen murrizketagatik pentsio plan pribatuen negozioa puztu nahiko baitute. Kapitalistek, “zahartze aktiboaren” aitzakiarekin langileek ia hil arte lan egitea bilatuko dute, gazteriaren %50a langabezian dagoen bitartean. PPren eraso gogorrei EAJren gobernuarenak gehitzen zaizkie, noski. Urkulluren gobernuak ez du arazorik izan historiako aurrekontu gogorrenak aurkezteko. Euskal kapitalisten ordezkaria den EAJk langabezia, pobrezia eta desberdintasun sozialak areagotuko dituen politika gogor defendatuko du. Honen ondorio zuzena da aurrekontuetarako aurkeztutako ia 1.200 milioi euroko murrizketa, PSEk aurreko legealdi guztian egindako murrizketen bikoitza. Patronalak ere bere erasoaldiarekin jarraitzen du. Hitzarmenak “goitik behera aldatu” behar direla defendatzen ari dira etengabe, langileak baldintza okerragoetara bultzatzeko helburuarekin beren poltsikoak are gehiago puzteko. Adegi patronalak Gipuzkoako Diputazioaren zaharren egoitzen hitzarmenari buruz egindako kritikak garbi erakusten du hauen harrokeria, Diputazioa “batzuen alde” posizionatu dela salatu baitzuten. Noski, hauek askoz nahiago dute instituzioak beren alde posizionatzea. Orduan ez dute kexarik izaten. Eta hau gutxi balitz, Urkulluk aurkeztutako aurrekontu atzerakoiei buruz, Confebask patronalak esan zuen gehiegizko gastu soziala zutela. Harrokeria soberan eta lotsarik batere ez hauek. Kapitalisten eta hauen alderdi eskuindarren (EAJ, UPN eta PP) aurkako borrokak aurrera jarraitu behar du. Lehen esan bezala, orain arteko greba orokorrak arrakastatsuak izan dira; horregatik gorrotatzen ditu horrenbeste burgesiak deialdi hauek. Une hauetan, arduradun sindikalen papera oinarrizkoa da, eta beharrezkoa da langile klasearen borroka maila gorago igotzea. Posible da borroka irabaztea, baldintza onak daude horretarako. Baldintza garrantzitsuena den langileen eta gazteen borroka borondatea behin eta berriro ari gara ikusten.  Arduradun sindikalek garaipena lortu arte bukaeraraino heltzeko borondatea erakutsi behar dute. Horregatik, greba orokorrak jarraipena izango duten borroka egutegi eraginkorrei hasiera emateko erabili behar dira. Beharrezkoa da ikasgaiak ateratzea orain arteko greba orokorretatik. Askotan Euskal Herria Sozialistatik esan izan dugun modura, oinarrizkoak dira sindikatuen ekintza batasuna eta borrokaren jarraipena antolatzea. Sindikatuen ekintza batasunari dagokionez oso positiboa izan zen, gehiengo sindikalaren partetik, UGT eta CCOOri maiatzaren 30eko greban parte hartzeko deia egitea. Eta noski, greba honi babesa eman ez dioten ezkerreko alderdiek, sindikatuek eta eragile sozialek akats handia egin dutela uste dugu. Bankariek eta enpresari handiek badakite langileen borrokak gorantz egiteak arazoak sortuko dizkietela. Badakite ahulak direla honi aurre egiteko, baina badakite mugimenduaren zuzendaritzaren jarrera izango dela gakoa. Beren esperantza agintari sindikalak mobilizazioak ez antolatzeko konbentzitzea da, eta hauek negoziazioaren sarean harrapatzea.  Langileriak eta gazteriak ikusi dute praktikan posible dela borroka egitea eta badutela irabazteko indarra. Lehenago edo beranduago, langile eta gazte asko ondorio iraultzaileak ateratzen joango dira eta politika iraultzailearen beharra ikusiko dute. Kapitalismoak miseria, zapalkuntza eta gerrak bakarrik eskaintzen ditu. Beharrezkoa da, beraz, sistema ustel honi amaiera emateko eginkizunei ekitea.  Datozen urteetan ondorio politiko ikaragarriak izango lituzketen leherketa sozialak gertatzeko baldintza guztiak daude. Horregatik, oinarrizko lana langile klasearen eta gazteriaren haserrea gizartearen eraldaketa sozialista lortzeko borroka antolatuan bilakatzea da.

...irakurrri

La burguesía vasca y los imperialismos

Iñaki Gil de San Vicente

Publicado por Matxingune taldea en 2013

Resumen

La burguesía afincada en Euskal Herria quiere y necesita sumarse al imperialismo en la medida de sus fuerzas. Lo quiere por convicción y esencia de clase, y lo necesita por supervivencia de clase. Puede negociar puntualmente con China o con Rusia, o incluso con Venezuela o Cuba, porque el dinero es el dinero, pero para cualquiera de estos u otros negocios necesita de los Estados español y francés, de la Unión Europea, de las Bolsas occidentales y del puño acorazado de la OTAN que es la razón material última de la mano invisible del mercado.

---

Siempre es imprescindible bucear en las raíces de lo real, de lo contrario terminamos divagando en las nubes, olvidando o desconociendo que la gran burguesía vasca, la que manda, ha sido y es una pieza elemental del Estado español, y está decidida a seguir siéndolo; que su hermana intermedia, la burguesía, nunca se ha atrevido a enfrentarse a su hermana mayor, plegándose a ella y apoyándola en los momentos decisivos; y que la hermana menor, la pequeña burguesía, sea nueva o vieja, siempre ha estado rota en trozos, oscilando temerosa excepto muy reducidos sectores suyos. Al no bajar a lo contradictorio terminamos incluso por olvidar lo evidente, que existe el capitalismo como realidad objetiva, estructurante, en la que malvivimos a la fuerza y que incluso está metida en nuestra propia cabeza. Llega a estarlo tanto que cada vez usamos más su propio lenguaje, sus conceptos. ¿Qué es la burguesía? Ya casi nadie lo sabe, se intuye, se sospecha, pero un concepto clave como este, que exige de inmediato saber qué es el pueblo trabajador, la clase obrera, etc., está como desaparecido en la terminología de la izquierda independentista, si excluimos algunos textos que nadie lee. 

Sin embargo, la burguesía existe, como existe el imperialismo. En Hegoalde, la burguesía tiene su Estado, el español, y además tiene los gobiernillos prestados por el reino de España. Pero el futuro de estos y otros instrumentos de poder y de opresión nacional de clase, ya no depende sólo de la voluntad del bloque de clases dominante en el Estado, sino cada vez más de las pugnas interimperialistas, por un lado, y de las decisiones de euroalemania, por otro. La burguesía vasco-española lo tiene muy claro, bastante más que Urkullu cuando implora el apoyo de la española, parcialmente representada por Rajoy y Rubalcaba. Ahora usa a Urkullu como usó a López, a Ibarretxe, Ardanza, Garaikoetxea… Para la clase social propietaria de las fuerzas productivas y de nuestras hipotecas y deudas, las personas son simples números en su tasa media de beneficios, y por esto, para ella son más importantes las actuales decisiones de Estados Unidos y Japón de intentar descargar la crisis sobre el euro, sacando humo a la máquina estatal de hacer dólares y yuanes, por ejemplo, que todos los premios sobre una supuesta paz. 

Ahora mismo, las crecientes tensiones centrífugas interimperialistas no antagónicas están siendo contrarrestadas por las fuerzas centrípetas del imperialismo occidental dirigidas mal que bien por Estados Unidos. Los Tratados de Libre Comercio en negociación con la Unión Europea y con Japón; las exigencia a la Unión Europea para que aumente sus aportaciones a la OTAN, y el apoyo al armamentismo japonés; el freno sistemático a toda reforma de la ONU, FMI, BM, etc., para abortar cualquier democratización burguesa de estas vitales instituciones imperialistas; la agudización de la guerra soterrada con el mal llamado BRIC (Brasil, Rusia, India, China); el proteccionismo interno ante la tecnología china; el avance en el cerco militar a Rusia y China; los golpes blandos político-militares y el impulso al terrorismo golpista duro en todo el mundo; las maniobras para manipular el precio del oro, de las energías, de los alimentos y medicamentos; las presiones para imponer la ley capitalista de las patentes privadas, sobre todo en la bioeconomía; el sistemático acaparamiento del agua potable; la guerra teórica y práctica contra los derechos humanos y el renacer del terror patriarco-burgués y del fundamentalismo cristiano, oculto bajo la manipulación contra el Islam; el reactivado miedo al comunismo; el reforzamiento del derecho al expolio, saqueo y violaciones inherentes al falso derecho de intervención humanitaria; estas y otras prácticas muestran la contraofensiva imperialista a escala mundial, dirigida por Estados Unidos con el apoyo de la Unión Europea y de otras potencias. 

El objetivo fundamental de esta contraofensiva no es otro que el de intentar abrir una nueva fase larga de acumulación ampliada del capital, una larga fase de ascenso sostenido de la tasa media de beneficio en manos del imperialismo occidental en primera medida, y después de los imperialismos y subimperialismo que aceptan la hegemonía del capital financiero-industrial de alta tecnología norteamericano. Otro objetivo tan importante como el anterior, inserto en su misma lógica, es el de frenar el ascenso de subimperialismos, y si es posible hacerlos retroceder en la jerarquía mundial. Una de las batallas estratégicas en esta guerra económica es la de la supremacía financiera, la de la unidad del sistema financiero bajo control anglosajón para dirigir en su beneficio las tendencias a la desarticulación del sistema financiero mundial. Y por no extendernos, otro incluso más importante que el financiero es el del control monopólico occidental de una nueva revolución industrial tecnocientífica que multiplique exponencialmente su productividad del trabajo asegurándole recursos energéticos y supremacía militar. El complejo militar-industrial ya se ha soldado con el capital financiero, y sabe que la tecnociencia no depende sólo del capital privado sino sobre todo de la planificación estratégica estatal para ampliar el capital constante en todo lo relacionado con I+D+I.

La burguesía afincada en Euskal Herria quiere y necesita sumarse a este imperialismo en la medida de sus fuerzas. Lo quiere por convicción y esencia de clase, y lo necesita por supervivencia de clase. Puede negociar puntualmente con China o con Rusia, o incluso con Venezuela o Cuba, porque el dinero es el dinero, pero para cualquiera de estos u otros negocios necesita de los Estados español y francés, de la Unión Europea, de las Bolsas occidentales y del puño acorazado de la OTAN que es la razón material última de la mano invisible del mercado. La burguesía afincada en Euskal Herria está al tanto de las múltiples crisis que minan al Estado español -desplome industrial y tecnocientífico, debilitamiento de su unidad nacional burguesa, corrupción cancerosa, retroceso en la jerarquía imperialista y depauperación relativa y absoluta crecientes-, al igual que conoce los informes sobre la podredumbre monárquica; el desplome de la casta política; la tendencia al alza de populismos reaccionarios y racistas; la importancia del narco-capitalismo, de la industria de la prostitución, de la economía sumergida y del fraude fiscal. No se le escapa nada de esto, pero lo acepta porque sabe que es el único trampolín que puede impulsarle a nuevos negocios, sobre todo a no perder los que tiene, y porque, a pesar de todo, ese Estado podrido y contaminante es coproducción suya, es un instrumento que ella ha ayudado a crear y adaptarse a cada nueva necesidad. 

Es este contexto estructural el que nos explica por qué la burguesía no quiere abrir ningún proceso de paz, porque sólo necesita su paz, la de la explotación económica y nacional de clase normalizada, que se dice. La burguesía afincada en Euskal Herria necesita su paz porque es económicamente más rentable para asegurarle parte de la realización del beneficio y para disponer de un espacio material y simbólico propio en el que sostener parte de su acumulación ampliada. El espacio simbólico adquiere cada vez más importancia en el capitalismo actual basado en un trabajo complejo creciente, lo que exige de un espacio de cualificación de la fuerza de trabajo dócil, alienada y sumisa, y la simbología burguesa es aquí decisiva. Por esto mismo, es una paz esencialmente unida a la permanencia del Estado español en nuestra nación. Y por pura dialéctica de unidad y lucha de contrarios, es este contexto el que da sentido a la sexta huelga general vasca del próximo 30 de mayo, como una forma más de lucha de nuestro pueblo contra la explotación nacional de clase que padece, una huelga que va a demostrar que aumentan las fuerzas emancipadoras en nuestra «nación trabajadora», por utilizar una expresión de Marx. 

Iñaki Gil de San Vicente
Euskal Herria, 29 de abril de 2013

...irakurrri

El origen del Primero de Mayo

Rosa Luxemburg

Publicado por Matxingune taldea en 2013

Resumen

¿Qué podría proporcionarles a los trabajadores más coraje y fe en su propia fuerza que un paro masivo, decidido por ellos mismos? Por eso, la idea de una fiesta proletaria fue rápidamente aceptada y comenzó a extenderse de Australia a otros países, hasta conquistar finalmente todo el mundo proletario.

---

La feliz idea de instaurar un día de fiesta proletaria para lograr la jornada laboral de ocho horas nació en Australia, donde ya en 1856 los obreros habían decidido organizar un día completo de huelga, con mitines y entretenimiento, como una manifestación a favor de la jornada de ocho horas. Se eligió el 21 de abril para esa celebración.

Al principio los obreros australianos pensaban en una única celebración, aquel 21 de abril de 1856. Pero como esa primera celebración tuvo un efecto muy fuerte sobre las masas proletarias de Australia, animándolas con ideas agitadoras, se decidió repetirla todos los años.

Efectivamente: ¿Qué podría proporcionarles a los trabajadores más coraje y fe en su propia fuerza que un paro masivo, decidido por ellos mismos?

¿Qué podría proporcionarles más valor a los eternos esclavos de las fábricas y de los talleres que el reconocimiento de su propia gente?

Por eso, la idea de una fiesta proletaria fue rápidamente aceptada y comenzó a extenderse de Australia a otros países, hasta conquistar finalmente todo el mundo proletario.

Los primeros en seguir el ejemplo de los obreros australianos fueron los norteamericanos.

En 1886 se fijó el 1^º de mayo como el día de la huelga universal. Ese día, 200.000 trabajadores abandonaron sus lugares de trabajo y exigieron la jornada laboral de ocho horas. Más tarde, la policía y el hostigamiento legal impidieron por muchos años la repetición de esa gran manifestación.

Sin embargo, en 1888 restablecieron su decisión y fijaron el 1º de mayo de 1890 como el día de la siguiente celebración. 

Mientras tanto, el movimiento obrero en Europa se había fortalecido notablemente. La expresión más poderosa de este movimiento ocurrió en el Congreso Internacional Obrero de 1889. En ese Congreso, al que asistieron 400 delegados, se decidió que la jornada de ocho horas debía ser la primera reivindicación. El delegado de los sindicatos franceses, el obrero Lavigne de Burdeos, propuso difundir esa reivindicación en todos los países mediante un paro universal. El delegado de los trabajadores estadounidenses llamó la atención de sus camaradas sobre la decisión de ir a la huelga el día 1^º de mayo de 1890, por lo que el Congreso fijó esa fecha para la fiesta proletaria universal. 

Los obreros, al igual que treinta años antes en Australia, pensaban solamente en una única manifestación. Ese 1^º de mayo de 1890 el Congreso había decidido que los trabajadores de todos los países se manifestarían juntos por la jornada de ocho horas. Nadie había hablado de repetir la celebración en años siguientes. Naturalmente, nadie podía predecir el enorme éxito que tendría esa idea ni la rapidez con que sería adoptada por la clase obrera. Sin embargo, fue suficiente celebrar el 1º de mayo tan sólo una vez para que todos comprendieran y sintieran que debía convertirse en una institución anual y permanente. 

El 1^º de mayo significaba establecer la jornada de ocho horas. Pero aún después de haber logrado este objetivo, ese 1º de mayo no fue abandonado. Mientras continúe la lucha de los obreros contra la burguesía y la clase dominante, mientras todas las exigencias no hayan sido satisfechas, el 1^º de mayo continuará siendo la manifestación anual de esos reclamos. Y cuando lleguen días mejores, cuando la clase obrera del mundo haya logrado su objetivo, es probable que la humanidad entera también celebre el 1^º de mayo, honrando las amargas luchas y los sufrimientos del pasado.

Rosa Luxemburg
Febrero 1894

[Escrito en 1894. Publicado en polaco en Sprawa Robotnicza, París, febrero 1894.]

...irakurrri

Ez dezatela esan borrokak ez duenik balio. Luddismoa (Ernai)

...irakurrri

"Kapitalismoaren eta inperialismoaren krisia. Egoeraren azterketa, Europan eta munduan"

Ipar Hegoa Fundazioak eta LAB sindikatuak JAMES PETRAS eta LUCIANO VASAPOLLO izango ditugu gurekin Bilbon eta Iruñean, maiatzaren 17tik 20ra bitartean ospatuko den "Kapitalismoaren eta inperialismoaren krisia. Egoeraren azterketa, Europan eta munduan" hitzaldi zikloan. 

JAMES PETRAS
"Soziologo eta idazlea."

LUCIANO VASAPOLLO
"Irakaslea Erromako “Sapientza”  eta Kubako Habana eta Pinar del Ríoko Unibertsitateetan"

Helburu nagusia izango da kapitalismoaren eta inperialismoaren oraingo krisiaren kausak eta ondorioak aztertzea, mundu mailan; horrekin batera, ezker eraldatzaileak mundu mailan izan ditzakeen alternatibak ere jorratuko dira, Europako egoerari arreta berezia eskainiz. Izan ere, oraingo krisi sistemikoak erronka eta zeregin berriak planteatzen dizkigu sindikatuoi eta ezkerreko mugimenduoi; analisi eta praxi politikoan asmatzeko dugun gaitasunaren mende egongo da, neurri handi batean, oraingo sistema kapitalistari aurre egiteko alternatiba erreal eta erradikal bat ezkerretik –sozialismotik- eraikitzeko ahalmena.
Mundua mundu mailako krisi kapitalista baten ondorioak pairatzen ari da. Sistema kapitalista osoaren krisi integral bat da; krisi ekonomikoa, soziala, politikoa, energetikoa, ingurumenekoa, eta abar. Horrenbestez, inperialismoaren krisia ere bada, zeren gatazka ugari bultzatzen ari baita mundu osoan, bere hegemonia datozen hamarkadotan finkatzeko eta segurtatzeko xedez.
Paradoxikoa bada ere, sistema kapitalistaren kudeatzaileek eta beraren zerbitzuan diharduten elite politiko eta ekonomikoek oraingo krisia erabili nahi dute, eta erabiltzen saiatzen ari dira, eredu kapitalista bidegabe eta eutsiezina sakontzen saiatzeko. Alde horretatik, langile-klasea eta Europako herriok bertatik bertara pairatzen ari gara Troikaren (EBZ, Europako Batzordea eta NDF) eta gobernu eskuindar eta sozialdemokraten politiken ondorioak: murrizketa sozialak, sektore publikoaren deuseztapena, irakaskuntza eta hezkuntzaren pribatizazioa, erretiro-adinaren atzerapena, lan-eskubideen eta eskubide sindikalen murrizketa, kaleratze merkeagoak, eta, oro har, gizartearen sektore gero eta handiagoen pobretze-prozesua.
Testuinguru horretan, espainiar eta frantziar Estatuek ezartzen dizkiguten murrizketen aurrean, Euskal Herriak beharrezkoa du gure erabakitzeko eskubidea bermatzen duen aldaketa politiko bat; izan ere, aldaketa horrek beharrezkoa den aldaketa soziala ere ekarriko du berekin, pertsonak kapitalaren gainetik jartzeko, sektore publikoaren protagonismoa indartzeko eta oinarrizko eskubideak gauzatzeko bidea bermatzeko: elikadura, etxebizitza, hezkuntza eta osasuna, besteak beste. Helburu horiei begira kokatzen dira Euskal Herrian garatzen ari garen borroka ugariak, hala nola LABek euskal gehiengo sindikalarekin eta mugimendu sozialekin batera 2013ko maiatzaren 30erako deitutako greba orokorrean parte hartzeko deia. 
Horregatik guztiagatik, eta gonbidatutako hizlarien ekarpenak kalitate handikoak izango direla sinetsita, parte hartzera animatzen zaituztegu, Euskal Herrian izango duten presentziak eskaintzen digun aukeraz baliatuz. 

"Kapitalismoaren eta inperialismoaren krisia. Egoeraren azterketa, Europan eta munduan"
BILBO EGUNA: 2013ko maiatzaren 17a. TOKIA: UPV/EHU. Ekonomia eta Enpresa Zientzien Fakultatea (SARRIKO) ( Lehendakari Agirre etorbidea, 83) HIZLARIAK:
10:00 LUCIANO VASAPOLLO eta JAMES PETRAS
“Kapitalismoaren eta inperialismoaren krisia”
Europa eta Munduko egoeraren azterketa
IRUÑEA
EGUNA: 2013ko maiatzaren 20a (astelehena) TOKIA: Plaza de la Cruz Institutua (San Fermín, 51) HIZLARIA:
19:00 JAMES PETRAS
“Kapitalismoaren eta inperialismoaren krisia”
James Petras (Estatu Batuak 1937) soziologo eta idazle bat da, inperialismoari, klase-borrokari eta zenbait gatazkari buruz egindako azterlanengatik ezaguna. Irakaslea izan da New York, Pensilvania eta Kanadako Unibertsitateetan. 29 hizkuntzatan argitaratutako 62 liburu baino gehiago idatzi ditu, eta milaka artikulu ere bai, aldizkari profesionaletan eta egunkarietan.
Euskal Herrian liburu batzuk ditu argitaratuta Hiru eta Txalaparta argitaletxeekin.
Modu aktiboan parte hartzen du zenbait mugimendutan, hala nola Brasilgo MST-Sin Tierra mugimenduan eta Argentinako “Los Desocupados” mugimenduan.
Luciano Vasapollo (Italia, 1955). Irakaslea Erromako “Sapientza” Unibertsitatean eta Kubako Habana eta Pinar del Ríoko Unibertsitateetan.
Errektorearen Ordezkaria ALBAko Herrrialdeekiko Nazioarteko Harremanetarako. CESTES Azterlan Zentroaren eta PROTEO aldizkariaren Zuzendaria. “Nuestra América-Italia” Elkartearen eta Aldizkariaren Zuzendaria.
ALBA eta Latinamerikako herrialdeetako pozesu politiko, ekonomiko eta sozialei buruzko elkartasun, azterketa eta ikerketa lan trinkoa gauzatu du. 50 liburu baino gehiago idatzi ditu, berak bakarrik edo beste autore batzuekin batera; horietako asko itzulita daude Europan, Estatu Batuetan eta Latinoamerikan. Gizateriaren Aldeko Intelektual eta Artisten Sareetako Sarearen Italiar Kapituluaren Koordinatzailea da.





 

...irakurrri