HERRIALDEKO HITZAMENAren DEFENTSA

Metalgintzako hitzarmena defenda dezagun.

EUSKAL PRESOAK KALERA!

Euskal presoak lantokietara!.

PENTSIO PUBLIKO DUINAK

Euskal pentsio sistema publikoa orain. 1080 euro gutxieneko pentsioa.

LAN DUINA BIZI DUINA

Lan eta bizitza duinabermatuko digun hiri duin batean biziteko eskubideadugu.Langileok eskubide guztien jabe!.

LANGILEOK EUSKAL ERREPUBLIKA

Herriak du hitza eta erabakia.

27 dic 2012

LAB sindikatuak delegatuen kontzentrazio bat egin du gaur Donostiko CRLren egoitzaren aurrean ADEGIren konbenioa lortzeko borondate falta salatzeko. LAB sindikatuak Abenduaren 3an desblokearako proposamen berria aurkeztu zuen eta ADEGIK emandako erantzuna askieza izan zen, Lan Erreformaren erabilerari ez baitio uko egiten.


ADEGI herrialdeko hitzarmenaren alde baldin badago, oraintxe du aukera hitzetatik ekintzetara pasatu eta guztiontzat mesedegarria izango den hitzarmen bat ahalbidetzeko.

Hori gertatu ezean, LAB sindikatuak, ahal baldin bada gainontzeko sindikatuekin batera, mobilizazioak gogortzea beste aukerarik ez du izango.

19 dic 2012

Euskal Presoak Euskal Herrira


AUPA LANKIDEOK,

OSTEGUNA 20, KONZENTRAZIO BAT EGINGO DUGU INDARREN, URTARRILAK 12an BILBON EGINGO DEN MANIFESTAZIORI ATXIKIMENDUA EMATEKO.
 
BIHAR 9:30 ETAN INDARREN SARRERAN ELKARTUKO GARA

ANIMATU!!!

18 dic 2012

Gipuzkoako Metalgintzako delegatuak borrokan hitzarmenaren defentsan

Aurreko ostiralean LABeko Gipuzkoako Metalgintzako delegatuek batzarra burutu zuten negoziazio mahaiaren nondik norakoak azaldu eta aztertzeko. Batzarraren ostean kontzentrazio egin zuten ADEGIk Donostian duen egoitzaren aurrean herrialdeko hitzarmenaren mahaian hartu duen jarrera alda dezala eskatuz.

LABek hitzarmenaren aldeko apustua mantentzen du, eta argi utzi du negoziazio honetan akordioa erdiesteko beharrezko baldintza izango dela hitzarmena derrigorrezko aplikaziokoa izatea metalgintzako herrialdeko enpresa guztietan. Hurrengo bilera abenduaren 27an izango da, bertan, LABek blindajearen inguruko proposamen zehatza aurkezteko konpromisoa hartu du.

7 dic 2012

INFORMAZIOA!!!

 
ENPRESA BATZORDEAK INDARREKO LANGILEEI
 
 Gaur egun mahai gainean hitzarmenko negoziaketa ez da erraza izaten ari, eta Enpresa Batzordetik gaurtik aurrera langile guztiei APARTEKO ORDURIK EZ SARTZEKO deia egiten dugu.Era berean gabonetako oporretarako gonbidapenak luzatzen ari direla ikusirik, gabonetan inor lanera ez etortzera deitzen dizuegu. Ordu poltsa eta ordu estrak disfrutatzeko dituenak, jai hartzen hastera deitzen zituztegu.
 
Derrigorrezko orduak:
•Ordu poltsa 72 ordukopreabixuarekin
 •Imprevistos orduak 48 ordukopreabixuarekin.
 
Lan hitzarmen duin bat lortzeko guztion inplikazioa eta indarra beharrezkoa dela azpimarratu nahi dugu. .
 
 
 
DEL COMITÉ DE EMPRESA A LOS TRABAJADORES DE INDAR
 
Como sabéis, la negociación del convenio no está siendo fácil, y desde el Comité de Empresa hacemos un llamamiento al conjunto de la plantilla para NO METER UNA HORA EXTRA MÁS desde hoy en adelante. Asi mismo viendo que están invitando para venir los días de vacaciones de navidad, os pedimos que no venga nadie esos días atrabajar. A l@s trabajadores/as que teneis horas para disfrutar, ya sean extras o de bolsade horas, os proponemos que empecéis a dsfrutar de esas horas.
 
 Las horas de obligado cumplimientos son:
 •la bolsa de horas con un preaviso de 72 horasy las horas.
 •“imprevistos” con un preaviso de 48horas.
 
Queremos recalcar que la consecución de un convenio digno requiere la implicación de tod@s.                                   

30 nov 2012

LABeko Asanblada

- NOIZ: Abenduak 4 asteartea.

  - NON: BEASAINGO EGOITZAN.

-    Goizez:10:00 etan .

-    Arratsaldez: 17:45etan.

            GAIA:konbenioa,2013ko egutegiak

20 nov 2012

Denbora


Denbora (Tiempo) from raul oliveira on Vimeo.


Lakua pagó 1,64 millones por juntar la Mesa de Diálogo Social

Confebask, CCOO y UGT han recibido subvenciones directas de más de medio millón de euros al año del Gobierno de López por participar en los escasos encuentros de su Mesa de Diálogo Social.
 
 
 
La Mesa de Diálogo Social fue uno de los principales empeños de Patxi López desde el momento en el que tomó el cargo de lehendakari en mayo de 2009. Echó a andar el 2 de julio de ese año, con la presencia de la patronal Confebask y de CCOO y UGT, junto a una representación del Gobierno de Lakua. Este órgano es un ámbito de debate y adquisición de acuerdos en materia laboral, que rechazaron tanto ELA como LAB.
 
Sin embargo, patronal y sindicatos no acuden a esta Mesa gratis. En el periodo 2010-2012 han recibido más de millón y medio de euros a través de subvenciones directas del Ejecutivo autonómico.
 
En concreto, para el presente 2012, Confebask recibió una subvención directa de 256.530 euros. Y otro tanto se repartieron CCOO y UGT a razón de 128.265 euros por sindicato. La concesión de estas cantidades se aprobó fuera del orden del día en el Consejo de Gobierno del 24 de julio de 2012, y tampoco se informó de su contenido en la posterior rueda de prensa.
 
Según los datos en poder de este diario, a los 513.060 euros de subvenciones a Confebask, CCOO y UGT en 2012 hay que sumar 557.675 en el año 2011 y 576.000 en el ejercicio de 2010. Es decir, nada menos que 1.646.735 euros para favorecer el diálogo social entre la patronal autonómica y una parte minoritaria del sindicalismo.
 
«Abundante actividad»
 
La Mesa de Diálogo Social consta de una Mesa General y tres mesas sectoriales, la de Trabajo y Protección Social, la de Salud Laboral y la de Empleo.
 
Según indica el Departamento de Empleo y Asuntos Sociales, la concesión de esta subvención obedece a «la abundante actividad» desarrollada por la Mesa» y a que «la colaboración de los agentes sociales ha de ser apoyada con recursos económicos que permitan su pervivencia». Además, tan elevadas sumas de dinero pretenden, según se lee en el acuerdo de concesión, garantizar «el mantenimiento del compromiso de las organizaciones empresariales y sindicales que participan en el diálogo social».
 
En torno a la «abundante actividad» desarrollada por la Mesa, según documentación remitida por el propio Gobierno al Parlamento, en el primer trimestre de este año la Mesa General se reunió una única vez. Fue el 22 de marzo y para un acto protocolario de firma del Plan de Lucha Contra el Paro 2012.
 
En total, desde su creación el 2 de julio de 2009 y hasta abril de 2012 -es decir, durante cerca de tres años-, Confebask, CCOO y UGT se han reunido apenas ocho veces con el Gobierno en esta Mesa de Diálogo Social. A dichos encuentros acuden, habitualmente, los máximos dirigentes de cada parte.
 
En la documentación remitida al Parlamento figura el total de reuniones mantenidas por la Mesa General y las sectoriales a lo largo de todo 2011.
 
Cabe destacar que los participantes en los encuentros, tanto en la Mesa General como en las sectoriales son directivos de la patronal y dirigentes y liberados de los sindicatos, personas que ya cobran de sus respectivas organizaciones que, además, también reciben por otras vías subvenciones para el mantenimiento de sus estructuras, para su funcionamiento interno y para su participación en la vida socio-económica del país.

13 nov 2012

Euskal langileriak bere bidea

Sonia González, Komunikazio idazkaria, Garbiñe Aranburu, Ekintza Sindikaleko idazkaria eta Igor Urrutikoetxea, Nazioarteko idazkaria
 
Azken bost urteotan, 2008tik hona, kapitalaren erasoak ez du etenik izan. Euskal Herria eraso horiei erantzuten ari da lantokietan nahiz kalean, eta sindikalgintza borrokalariak ere horretan dihardu, Europako herri ezberdinetan. Jasaten ari garen erasoak kapital finantziero trasnazionalak, Europako kontseilua, Nazioarteko Diru Funtsa, Europako Banku Zentralaren eta enparauen eskutik zuzenduak dira. Horren aurrean, desiragarria litzateke Europa mailako erantzun bat, Europako herrien borrokaren norabidean eta berau indartzera bideratua. Izaera horretako deialdi batetik kanpo ez litzateke LAB geratuko. Ez da halakorik eman, ordea, zenbaitek aldez edo moldez hala mozorrotu nahi izan duten arren.
 
Argumentu hori bera behin eta berriro errepikatzeak ez du errealitatea aldatu: ez Txiprek ez Belgikak, ez Maltak ez Italiak, ez dute greba orokorra deitu azaroaren 14an. Greba orokorrerako deialdia iberiar penintsulara mugatu da.
 
Une honetan Toxo jauna lehendakari duen Europako Sindikatuen Konfederazioak egin duen deialdia ez da Europa mailako erantzun estrategia bat eratzeko urratsa, indarra eta mobilizazio gaitasuna galtzen ari diren sindikatu bik Estatuan eginiko greba deialdiari zilegitasuna eta sostengua emateko ahalegina baizik. Esan dezagun, bestalde, CCOO eta UGTri babesa eman dien sindikatu konfederazio hori ezinbestekoa izan dela ere Europar Batasunaren egungo eredua finkatzeko, guztiz erregresiboak diren zuzentarauak babestuz, behin baino gehiagotan. LABek, beste hainbat sindikaturen moduan, ez du konfederazio horretan parte hartzen.
 
Erabakiguneak gero eta urrunago daude eta ondorioz, hartzen diren erabakiak ere langileen interesatik aldenduago daude. Horretaz jakitun gara eremu sozial ezkertiarra osatzen dugun guztiak, eta beraz, erabakiguneak eta parte hartzeko gaitasuna herrira gerturatzeko beharra aldarrikatzerakoan ere bat etorri beharko ginateke guztiok. Ulertezina da euskal langileok bide horri uko egitera behartu nahi izatea, eta are ulertezinagoa, interes nazionalak eta klase interesak artifizialki elkarren aurka jarri nahi izatea, ez bada, langile klasearen batasunaren ustezko defentsa horren atzean Espainiaren batasunaren defentsa gordetzen dela.
 
Interes nazionalak eta klase interesak ez daude kontrajarriak, txanponaren bi aldeak dira. Krisiaren kudeaketaren ondorioz gero eta pertsona gehiago ari da ulertzen banatu ezin diren bi bide direla, alegia, herri baten erabakitzeko eskubidea eta bertako langile klaseak erabakietan parte hartzeko eskubidea, bata zein bestea ezinbestekoak direla erabakiak demokratikoki hartuko badira. Egungo defizit demokratiko honek ahalbidetzen du erabakiak kapital finatziero handien esku uztea, herri borondatearen gainetik.
 
CCOO eta UGTren segizio-sindikalgintza ez da aldatu, ezta neurrigabeko eraso urte latz hauetan ere. Bere horretan jarraitzen dute Baskongadetan, non gutxiengoan elkarrizketa sozialerako mahai batean eseri diren, Patxi Lopezen murrizketei babesa ematea beste helbururik gabe. Eta berdin jarraitzen dute Nafarroan: martxoan LAB eta ELArekin indarrak batzeaz hitz egiten zuten, eta hiru hilabete geroago akordioa sinatzen ari ziren erreforma finkatzeko. Moderna planarekiko eta azken 20 urteetan antolatzen diren txiringitoekiko ere, lehengo lepotik burua.
 
Euskal Herria ez dugu 2008ko egoerara itzuli nahi. Gure bidea ez da batzuetan erreformen aurka mobilizatu eta besteetan kapitalaren helburuetan laguntzea, hori beste batzuren hautua da. Gogoratu behar dugu 2011ko urtarrilean pentsioen erreformarekin gertatutakoa: CCOO eta UGTk Madrilen erreforma sinatzen zuten bitartean, urtarrilaren 27an, euskal langileria kalera atera zen.
 
Deigarria da, irailaren 26ko greba deialdia bertan behera uzteko deia egin zigutenek, bi hilabete geroago, greba ez deitzeagatik kritikatzen gaituzte. Deialdi bati zilegitasuna arrazoiak azalduz ematen zaio, eta ez, kasu honetaz bezala, bat egiten ez dutenekiko deskalifikazioetan oinarrituz.
 
Guztiz ulergarria da zenbait langileren aldetik batasun sindikala nahi izatea. Batuta indartsuagoak gara, noski. Baina hori bezain argi izan behar dugu zertarako batu indarrak, zein den helburua. LABek argi du indarrak batzea dela bidea, eta bistakoa denez apustu hori ari da emaitzak ematen, gero eta sektore gehiago ari zaizkigu batzen 2009an abiatu genuen bidera. Euskal Herrian martxan da prozesu sozial bat, bestelako eredu bat eraikitzeko borrokan. Helburu horretan jarri du LABek bere indarra.
 
Ez gaude murrizketa jakin batzuen aurrean, eredu ekonomiko eta sozialaren erabateko eraldaketa bat da ezarri nahi zaigu, baliabide publikoak eta langileon eskubide laboral eta sozialak egunetik egunera bortitzagoa den kapitalari saldu nahi zaizkio azkar eta merke. Horri aurre eginez Euskal Herria bidea egiten ari da, herri bezala, benetako alternatiba baten alde. Euskal Herriak badu baliabide nahikoa, baita antolakuntza eta mobilizazio gaitasuna ere aurrera egiteko, zentzu guztietan espainiar Estatuak dakarren lastrerik gabe.
 
Madrilera begira egoteari uzteko ordua da. Inoren zain egon gabe, guk geuk 2009an hasitako ibilbideaz jakitun izan eta baloratu egin behar dugu. Orain aurrera egiteko unea da, eremu sozial, sindikal eta politikoan akordio estrategikoak bultzatuz, Euskal Herrian eta Euskal Herrirako, bertako langileen zerbitzura egongo den eredu ekonomiko eta sozial berri bat eraiki nahi dugunon artean.

Bihar arratsaldean eragile sozialek deituriko mobilizazioetan parte hartzeko deia luzatzen du Ezker Abertzaleak

Larrialdiko egoera bizi dugu Euskal Herrian. Finantza merkatuek eragindako krisiari Gobernu espainiar ezberdinek emaniko erantzunak kinka larrian utzi ditu eskubide sozialak eta sistema publikoa. Madrilen politikak etorkizunik gabe uzten du gure herria eta egoera honi aurre egiteko, ezinbestekoa zaigu burujabetza politiko eta ekonomikoa eskuratzea, gure politika ekonomiko, sozial eta laboral propioak erabaki eta gauzatu ahal izateko.

Egoera honen aurrean, ezinbestekoa da larrialdi egoera hau gainditu eta eredu politiko, sozial eta ekonomiko justu bat eraikitzeko alternatiba integral bat sortzeko eragile politiko, sindikal eta sozialen arteko elkarrizketa bultzatu eta elkarlana gauzatzea. Herri bezala eta herritarrak ardatzean kokaturik egin behar zaio aurre egoerari. Hori da Ezker Abertzalearen lehentasuna.

Jarrera argi, iraunkor eta zintzoak eskatzen ditu egoera honek, eta ikuspegi horretatik, Ezker Abertzalea oso kritikoa da UGT eta CCOO sindikatuak azken urte luzeotan garatu duten ildoarekin: sindikatu hauek ez diote egiazki aurre egin azken urteotan PSOE zein PPk gobernu espainiarretik burutu duten aurrekaririk gabeko erasoaldiari. Are gehiago, Madrileko gobernuak bultzaturiko hainbat neurriren inplementazioa ahalbidetu dute hainbatetan. Tamalez, UGT eta CCOO, egungo eredua gainditzea beharrean, krisia eragin duen ereduaren mantentzean kokatzen dute lehentasuna.

Erantzun puntualetatik harago, egungo egoera errotik aldatuko duen ildo eraikitzaile eta mobilizatzaile bat da larrialdiko egoera honek eskatzen duena, herriz herri gauzatuko dena eta herritarrek protagonismo osoa izango dutena.

Azkenik, ezinbestekoa deritzogu alternatiba horren osaketarekin batera herri mobilizazioan aurrera egitea, era iraunkor eta zabal batean. Horrela bada, bihar, azaroak 14, arratsaldez, mobilizazio egun europarraren testuinguruan, eragile sozial ezberdinek deituta Euskal Herriko hainbat hiri eta herrietan burutuko diren mobilizazioetan parte hartzeko deialdia luzatu nahi du Ezker Abertzaleak.
 

12 nov 2012

YO NO SOY VIOLENTO.

x Jose Luis Insausti
http://joseluisinsausti.blogspot.com

 
 
Yo no soy violento nunca lo he sido y no creo que con la edad que tengo la violencia anime en mi interior. Al contrario cada dia que pasa procuro ser mas pacifico, buscar la paz en cualquier instante en cualquier esquina a cualquier hora. Yo no soy violento pero que nadie pretenda que sea sumiso el resto de mi vida.
 
Violento es nacer sin que te deseen a la fuerza o por imperativo legal.
 
Violento es morir de hambre porque no te llega nada al estomago cuando diariamente se pudren millones de alimentos en cualquier almacen en cualquier contenedor.
 
Violento es trabajar todo un dia por un misero euro, sin ningun derecho sin ninguna otra posibilidad. Violento es querer trabajar y no encontrar donde.
 
Violento es llegar a viejo y enfermo y tener que sobrevivir con una pension de menos de quinientos euros.
 
Violento es tener que irte de tu hipotecada casa y ver como el mismo banquero que te ofrecio el universo entero te arranca de cuajo la cerradura para siempre dejandole a deber para colmo el resto de tu vida cientos de esos malditos euros.
 
Violento es ver como unos policias mandados por alguien desde algun despacho revienta la cabeza a un padre y a su hijo en la calle porque el pobre iluso quiere mas calidad en la enseñanza.
 
Violento es señalar con el dedo y con la ley todo aquello que al pueblo se le prohibe y en los grandes salones del reino a escondidas y a oscuras hacer despues todo lo contrario.

 Violento es dar cobijo a imputados y convictos a corruptos y conversos en el propio estado.
 
SIN DUDA, NO. Yo no soy violento pero que nadie pretenda que sea sumiso el resto de mi vida.
 
Violento es ver como te ofrecen la luna a tan solo unos pasos de tus sueños, puede que incluso sea violento decir las verdades a quemarropa desordenadas con palabras pobres y mal sonantes en voz alta y con gritos desmesurados, pero mas violento es ver como mienten desde el poder sin pestañear un instante.
 
Violento es quitarle la vida a alguien por su lucha obrera, social, su lucha por su vivienda.
 
Violento es sacarles la sangre y la vida al pueblo y despues arrojarles al oscuro desierto de la vida.
 
SIN DUDA, NO. Yo no soy violento, pero que nadie pretenda que sea sumiso el resto de mi vida.

31 oct 2012

LAB sindikatuaren jarrera espainiar estatuan CCOOk eta UGTk erregistraturiko grebaren aurrean

LAB sindikatuak ez du bat egiten espainiar Estatuan PP Gobernutik inplementatzen ari den politiken inguruan erreferenduma bultzatzeko xedez CCOO eta UGTk deitu duten grebarekin.

Euskal langileriak sarri askotan goratu du bere ahotsa greba eta mobilizazioaren bitartez. Herritarrek aipatu politikak salatu egin dituzte, baita Gasteizko zein Iruñeako Gobernuek politika horiei emadako babesa, PSOEren Gobernuak aplikatu dituenean nahiz PPren Gobernuak aplikatzean.

Uztailean hartutako erabakiek isla zuzena izan zuten Estatuaren aurrekontuetan eta irailaren 26an Hego Euskal Herrian eginiko greba orokorraren bitartez euskal jendarteak berriro errefusatu zituen aipatu politikak.

Zalantzarik gabe, arrazoiak soberan daude mobilizazio gehiago deitzeko, greba orokorrak barne. Baina egungo egoera irauli ahal izateko beharrezkoa da aldaketa politiko eta sozialen prozesu eraginkor bat, eta aldarrikapen zabal hori bultzatuko duten apustu politiko eta sindikal sendoak falta dira.

Estatuko aurrekontuak gaur arte ezagututako erasorik latzena dira. Eta irailaren 26an eman genuen erantzunarekin ezin gara konformatu. Erasoak ez dira amaitu. Aurrekontu hauek ez dira benetakoak, egoeraren degradazio etengabeak erreforma gero eta gogorragoak ekarriko ditu. Murrizketen bideak gero eta murrizketa gehiago eskatzen ditu. Bide horretan gaurko egoerak ez du irtenbiderik, eta espainiar Estatuak hartu duen bideari loturik jarraitzea itzelezko galga eta traba da zentzu guztietan.

2009ko greba orokorrarekin hasitako bidean berresten da LAB sindikatua. Inposatzen ari zaizkigun erreforma kapitalista basatiaren aurrean alternatiba badago. Euskal Herrian badugu behar adina baliabide eredu ekonomiko eta sozial berri baten alde egiteko, lanaren eta aberastasunaren benetako banaketaren bidez pertsona guztien bizi kalitate duina bermatuko duen ereduaren alde egiteko. Antolakuntza eta mobilizazio gaitasun nahikoa daukagu kapitalari eta bere zerbitzura dauden gobernuei boterea borrokatzeko. Ordua da gure esparruan urrats berriak egiteko eta, honetarako, orain artekoak baino askoz sendoagoak diren akordio sindikal eta sozialak premiazkoak dira.

Dagokigun erantzukizun zatia geure gain hartzen dugu, jakina, eta euskal eremu sozial eta sindikalean akordio estrategikoak bultzatzeko gure konpromisoa berresten dugu.
Euskal Herrian, 2012ko urriaren 31n

29 oct 2012

LABek Ez Du Onartuko Inposaketan Oinarritutako Lan Harreman Eta Negoziazio Eredurik

Gaur, Arcelor Mittalek Gipuzkoan dituen 3 lan zentroetako —Olaberria, Bergara eta Zumarraga— LABeko ordezkariek lan zentro horietan zuzendaritzak negoziazio kolektiboaren aurrean hartu duen jarrera publikoki baloratu eta salatu dute.


Arcelor Mittal enpresako LABeko ordezkariek eskainitako prentsaurrearen edukiak
LAB sindikatuak ez du onartuko inposaketa, beldur eta mehatxuan oinarritutako lan harreman eta negoziazio eredurik

«Arcelor Mittalek Gipuzkoako lan zentroetan inposaketa eta mehatxuak erabiliz ekin dio negoziazio kolektiboari. Eta horretarako, beharrezkoa izango balitz, inongo lotsarik gabe, lan erreforma aplikatuko dutela mehatxu egin digute. Lehenik aurtengo urterako hitzartuta zegoena ez betetzearekin mehatxatu gintuzten eta orain, denbora laburrean beren eskaerak jasoko dituen akordio batetara iritsiko ez bagina, lan erreformak ematen dizkien aukerak indarrez inposatuko dizkigutela adierazi digute.

Adostasuna bilatzen dutela dioten arren, euren proposamenean justu kontrakoa bilatzen ari direla dirudi. Honela, langileen soldatak (honi dagozkion gastu zuzenak zein zeharkakoak) %34 jeitsi nahi dituzte, 2015 urte arte soldatak izoztu egin nahi dituzte, 96 lan ordu gehiago (12 lan egun gehiago) ezarri, aintzinatasuna ezabatu eta beste hainbat eskubide galbidean jarri. Egindako proposamena, beraz, Estatu mailako akordio markopean dauden lan zentroei luzatutakoa baino proposamen askoz atzerakoiagoa da.


Hori guztia, Enpresa Batzordeari planteatzen dituzten neurrien gutxieneko beharrak jasotzen dituen inongo dokumenturik aurkeztu gabe.

Zuzendaritzak aurkeztutako eszenatoki honen aurrean, hiru lan zentrotako LABeko ordezkaritzak bere jarrera argi utzi nahi du:

1.- LABek ez du inposaketa, beldur eta mehatxuan oinarritutako lan harreman eta negoziazio eredurik onartuko. Bakarrik elkarrizketan eta elkarren arteko errespetuan oinarritzen den negoziazio bat onartu eta uler dezakegu.

2.- LABek ez ditu lan zentroen benetako egoera justifikatzen eta dokumentatzen ez dituzten eskaerak negoziatuko.

3.- LABek, beraz, zuzendaritzak bere horretan jarraitzen badu gainontzeko sindikatuei erantzun bateratu eta indartsu bat emateko deia egiten diegu. Gure eskubideak mantendu nahi baditugu borroka egin beharko dugu.

4.- Halaber, Arcelor Mittalek Hego Euskal Herrian dituen lan zentroetarako, negoziaziorako euskal eremua aitortu eta errespeta dezala eskatzen diogu zuzendaritzari.



Donostian, 2012ko urriaren 24an
LAB- ARCELOR MITTAL GIPUZKOA
»

23 oct 2012

Otegi: “El Frente Amplio (EHBildu) alcanzará el gobierno vasco primero y construirá el Estado socialista después”

Entrevista en La Jornada:
 
Arnaldo Otegi, uno de los líderes de referencia de la izquierda nacionalista en las últimas dos décadas, abogó desde la prisión de Logroño por impulsar un “gran diálogo nacional” después de las elecciones autonómicas del próximo domingo en el País Vasco.

El dirigente vasco, de 54 años, se encuentra en prisión desde el 16 de octubre de 2009, cuando fue detenido con otros diez compañeros de partido por intentar reconstruir el aparato político de la proscrita Batasuna. La Audiencia Nacional le condenó en septiembre del año pasado a diez años de cárcel, si bien unos meses después el Tribunal Supremo revisó la sanción a la baja y la fijó en seis años y medio. Es decir, en caso de cumplir íntegra la pena saldrá en abril de 2016.

Desde su reclusión, Otegi ha estado presente en el debate público abierto en el País Vasco, tanto en el terreno estrictamente electoral como en los avances en el diálogo para avanzar en el proceso, mostrándose incluso partidario de que la organización armada ETA inicie su desarme definitivo. Precisamente esta exposición pública, a pesar de su condición de preso, le llevó a ser castigado por Instituciones Penitenciarias, el organismo público español responsable de la seguridad y administración de las prisiones, que le prohibió recibir visitas, cartas y llamadas telefónicas tras su intervención en el mitin político de Bildu el pasado sábado, en el que a través de un mensaje grabado por teléfono llamó a “vaciar las cárceles y ocupar las calles para defender nuestros derechos”.

Días antes de que Otegi fuera incomunicado, La Jornada le entregó un cuestionario sobre el proceso electoral y el contexto que se vive en el País Vasco a un año de que ETA decretó el “cese definitivo” de la “lucha armada”. Pero también con unos sondeos que auguran una aplastante mayoría de las fuerzas nacionalistas, entre ellas Bildu, la formación sucesora de Batasuna y que concurre a los comicios después de superar un proceso de proscripción anulado por el Tribunal Constitucional.

En la entrevista-cuestionario, Otegi respondió que el actual mandatario español, Mariano Rajoy, intenta”bloquear el proceso” con “represión y provocación en las cárceles”. Aquí sus respuestas.

–¿Cuáles son sus pronósticos para los comicios en el País Vasco?
 
–Mis pronósticos sobre la próxima configuración del Parlamento Vasco son los siguientes: habrá una gran mayoría soberanista-independentista (siendo totalmente generoso al concederle esa condición al PNV) articulada en torno a EH Bildu/PNV… Pero también rozará la mayoría absoluta un bloque de izquierda o progreso articulado en torno a EH Bildu y a el PSE (siendo más que generoso, un ingenuo consciente al concederle tal condición al PSOE). Esas van a ser las dos grandes mayorías que se van a conformar y EH Bildu será la piedra angular.

–Si, como se prevé, el independentismo es mayoritario, ¿será un primer paso para la secesión definitiva del Estado español?
 
–Esas mayorías deberían, en mi opinión, abrir un gran diálogo nacional con todos los sectores económicos, sindicales y culturales del país para tratar de alcanzar un gran acuerdo sobre nuestro marco jurídico y político. En ese debate nosotros plantearemos con claridad esta reflexión: si los vascos queremos consolidar un modelo social avanzado (donde todos los derechos estén garantizados: educación, salud, vivienda, igualdad…) la única alternativa realista es crear un Estado vasco independiente en Europa.

–¿En qué debe centrarse más la izquierda nacionalista, en consolidar el proceso de paz o en consolidarse como opción de gobierno?
 
–Desde mi punto de vista son dos las prioridades que debemos atender (y que son compatibles): consolidar, en primer lugar, un escenario de soluciones democráticas que hay frente al gobierno de los enemigos de la paz que con Mariano Rajoy a la cabeza trata por todos los medios (desde la represión a la provocación) de bloquear y colapsar el proceso precisamente en las cárceles.

Además debemos consolidarnos como una opción que considera que alcanzar el gobierno no es un fin en sí mismo, sino un instrumento más al servicio de quienes oponemos al modelo neoliberal un modelo social (también para hacer frente a la crisis) alternativo y socialista.

–¿Cuál cree que es la principal diferencia entre el independentismo de Bildu con el que preconizan otras opciones más conservadoras, como el PNV?
 
–En primer lugar diré que el PNV no defiende con claridad la independencia para el País Vasco, sino que mantiene una ambigüedad calculada. Nosotros, por el contrario, defendemos la necesidad de la independencia sin ningún tipo de ambages. En el terreno social, el PNV es heredero de la tradición demócrata-cristiana; frente a nosotros que nos consideramos herederos de una tradición de izquierda socialista transformadora. En cualquier caso y a pesar de las diferencias, nosotros consideramos que existen en el terreno de la búsqueda de la soberanía nacional para el pueblo vasco suficientes espacios para la colaboración y el acuerdo como para tratar de explorarlos con honestidad.

–Son las primeras elecciones sin la presencia de ETA, ¿qué lectura hace de esta situación?
 
–Este dato algún día será recogido por la historia política oficial del pueblo vasco. Para mí y quienes conmigo fueron protagonistas del esfuerzo por convencer a ETA de la necesidad de finalizar su campaña armada la situación actual es reconfortante en términos políticos y humanos. Y así lo siente también, sin duda, la sociedad vasca y lo agradecerá votando de manera masiva a nuestros candidatos el próximo día 21, sin lugar a dudas.

–¿Qué paralelismo, si los hay, ve en el proceso que están viviendo en estos momentos los ciudadanos vascos con los ciudadanos catalanes?
 
–Mire, hoy el Estado español es un Estado fallido tanto en términos políticos como económicos. Seguir ligando nuestro futuro económico, educativo, cultural a un Estado a punto de ser rescatado y que no ofrece más garantía que la miseria económica y la conculcación de nuestros derechos nacionales y democráticos es una temeridad que no vamos a cometer. Vascos y catalanes reivindicamos el derecho al divorcio en términos civilizados. Ellos no son capaces de respetarnos (como somos), así que nosotros nos vamos…

–De estar libre, ¿usted hubiera optado por la candidatura a Lehendakari? ¿Cree que algún día podrá ser candidato?
 
–No me gusta responder (por puro pudor y porque si lo hiciera podría ser pura vanidad) en términos personales, pero lo haré en términos colectivos: la izquierda nacionalista (en un gran Frente Amplio) alcanzará el gobierno vasco primero y construirá el Estado socialista después. ¡Eso se lo puedo asegurar! Y en ese proyecto nos encontraremos con todos los pueblos que a lo largo y ancho del planeta luchan por construir el socialismo del siglo XXI. ¡Ahí nos vemos mis hermanos de América Latina!”
 

19 oct 2012

LABeko Asanblada


Noiz: Urriak 23
Non: Beasaingo egoitzan
Arratsaldeon 17:45 etan

Noiz: Urriak 24
Non: Besaingo egoitzan
Goizez 10:00 etan

Gaia: Konbenioa, beste batzuk....

10 oct 2012

LAB sindikatuak bere babes osoa ematen dio urriaren 11rako deitutako ikasle grebari eta langileei dei egiten die ikasleekin batera mobilizatzeko

Espainiar Gobernuak hezkuntzan eta beste hainbat esparrutan onartu dituen murrizketak salatzeko estaturik gabeko nazioetako ikasleek, tartean Hego Euskal Herriko ikasle mugimenduak, urriaren 11rako deitutako greba eta mobilizazio egunarekin bat egiten du LAB sindikatuak. 

Hezkuntza eskubidea eskubide izatetik ordaindu ahal dutenentzako pribilegio bihurtzeko erabakia hartua du espainiar Gobernuak. Honela, irakaskuntzaren unibertsaltasuna eta doakotasuna murriztera jo izan duten neurriak aplikatzen dihardute. Madrilgo gobernuaren azken murrizketek eta Wert ministroaren erreformak bide honetan sakatu eta prozedura azkartu egin dute.

Hezkuntza erreformak helburu argiak dauzka: alde batetik, politikoki Estatu zentralizazioan sakontzea; bestetik, ekonomikoki, hezkuntza pribatizatzea bilatzen du eta bazterketa soziala areagotzen du. Eta batez ere, kapitalismo basatiak langileak esklabu bihurtzeko behar duen formazio ideologikoa ezartzera dator: eskubiderik gabeko ikasleok etorkizuneko eskubiderik gabeko langileak izango direla barneratzea, hain zuzen.

Ondorioz, erreformak Estatuko konpetentziak handitu eta Euskal Herrian curriculum propioak garatzeko ezintasuna areagotzen du. Ikasketa emaitzak baliabide ekonomikoekin lotzen dira, baliabide ekonomikorik ez daukaten ikasleentzat getoak sortuz. Horretarako zentroen finantziazio pribatuari ateak ireki eta finantziazio publikorako emaitzen araberako irizpideak markatzen dira, besteak beste. Eta hau gutxi balitz, hainbat mekanismo ezartzen dira “ikasteko balio duten eta balio ez duten ikasleak” txikitatik bereizteko.

Aipatzekoa da lanbide heziketa “dual” deitu duten horren emaitza: ikasleen heziketa enpresen esku uzteak ikasle horiek gazte-gaztetatik doako langile bihurtzea ekarriko du.

Lan munduan aplikatzen ari diren erreformen azken helburua esku lan merkea lortzea bada, hezkuntza erreforma honen azken helburua esku lan hori, merkea ez ezik, ezjakina eta ezikasia ere izatea da, heziketa elite gero eta txiki baten eskura mugatuta.

Hezkuntza eredu frankista, elitista eta baztertzaile honen kontra egiteko Euskal Herriko ikasle mugimenduak, espainiar Estatuko beste nazio zapalduetako ikasleekin batera, ostegunerako deitu duen ikasle grebarekin bat egiten du LABek. Honela, langileriari dei egiten diogu langile belaunaldi berria izango diren ikasleekin batera mobilizatzera.

Euskal Herrirako bestelako eredu ekonomiko eta sozial bat eraikitzeko, benetako herri burujabetza izateko, ezinbestekoa eta funtsezkoa den erronka dugu esku artean: hezkuntza sistema publiko, unibertsal, doako, euskaldun eta parteidetzan oinarritutakoaren alde lan eta borroka egitea.

Urriaren 11n ikasle grebaren baitan antolatuak dauden mobilizazioekin bat egingo du LABek eta Ainhoa Etxaide buru dela, sindikatutik ordezkaritza joango da Bilbon egingo den manifestaziora.
Bilbon, 2012ko urriaren 9an

27 sept 2012

Atzo arratsaldeko manifa, Beasainen


Sindikatuek modu positiboan baloratu dute gaurko greba

Euskal gehiengo sindikalak gaurko deitutako grebak erantzun ona izan duela azpimarratu dute sindikatuetako ordezkariek. Eman dituzten datuen arabera “ia erabatekoa” izan da jarraipena eta parte harte hartzea %90ekoa izan da. Eskualdeko lantegi nagusiek bat egin dute grebarekin, eta baitan hainbat lantegi txikik ere. Piketeek goizean goiz egin dute herrietan zehar itzulia, eta lantegi batzuetan argia ikusi dutenean informazioa banatu diete. Ertzaintzaren presentzia handia izan dela esan dute, baina ez da inolako arazorik izan.

Merkataritzan, hostalaritzan, hezkuntzan eta administrazioan ere erabatekoa izan da jarraipena, eta arratsaldean Beasainen, Legazpin eta Urretxu-Zumarragan egin dituzten manifestazioak ere oso jendetsuak izan dira.

LABetik jakinarazi dutenez aurreko grebetan baino gazte gehiagok egin du bat gaurko deialdiarekin, eta eskualden egin diren hiru manifestazioetan ere nabarmena izan da gazteen presentzia. ELAk eta LABek kalera ateratzeko beharra azpimarratu dute, “murrizteken aurka borroka egitera”. HIRU sindikatuak garraiolarien sektorea “galbidean” doala salatu du, eta horrekin amaitzeko borroka egitea “ezibestekoa” dela adierazi dute sindikatutik. Nekazariek ere bat egin dute gaurko grebarekin, eta Ordizian, adibidez, ez dute azokarik egin. EHNEtik adierazi dutenez sektore txikiek ere “gizartearen inplikazioa” behar dute, eta “gizarte antolaketa” baten beharra azpimarratu dute.
 

Euskal gizarteak ezezkoa eman die murrizketei

Murrizketen aurka eta eskubide laboral eta sozialen alde sindikatu eta eragile sozialen mobilizatzeko deialdiari jarraituz,  milaka euskal herritar atera dira gaur kalera Hego Euskal Herriko lau hiribuetan.

 Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusiaren interbentzioa
 
Igor Arroyo, LAB Nafarroako bozemalearen interbentzioa
 
Mobilizazioen argazkiak
 
Mobilizazioen bideoak

Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusia
Bosgarren greba orokorra hiru urtetan
«Bosgarren greba orokorra hiru urtetan. Bigarrena aurten. Gehiegizkoa ez ote den galdetu digute elkarrizketa guztietan. Argi genuen eta gaur argiago oraindik. Miseriara kondenatu nahi gaituztenean justizia sozialaren alde kalera ateratzea ez da sekulan gehiegizkoa izango.

Indibidualismoz, beldurrez eta etsipenez bete nahi dituzten enpresa asko eta asko hustu ditugu. Eta kaleak bete ditugu langileon elkartasunez, duintasunez eta borrokarako konpromisoz. Hau ez da gehiegikeri bat, hau duintasuna da.
Aldaketa sozialak bakarrik lortzen dira langile mugimendu indartsua badago. Eta horrela indartzen da langileria. Zailtasun guztien gainetik elkartasunean eta kolektiboaren indarrean sinestuz.

Langile mugimenduak oso argi izan behar ditu beti non dauden marra gorriak eta horiek zapaltzen dituztenean eman behar den erantzuna gure eskuetan dagoen indartsunea da. Azken erreformak marra gorri guztiak zapaldu ditu langabetuak eta pentsionistak berriro zigortuz, etorkinei osasunerako eskubidea kenduz, zainketak behar dituztenei bizkarra emanez eta zaintzaileei, emakumeei, bizitza oraindik eta gehiago zailduz. Egoerak marra gorri guztiak gainditu ditu gazte guztiei etorkizun duin bat izateko aukera lapurtzea erabaki dutenean. Bosgarren greba bai, guztiz zilegia eta behar beharrezkoa.

Eta benetan greba gehiegi dagoela iruditzen bazaie, badago hau ebitatzeko modua. Gobernuak izatea behingoz urratsa ematen dutenak, klase politikoa izatea boterea dutenei aski dela esan eta planto egiten dutenak. Ez bilatu sindikatuetan eta eragile sozialetan greba deialdi gehiago ez egotearen erantzukizuna. Ez gara geldirik geratuko eta gure erantzuna ez da greba honetan geratuko.

Ya hemos denunciado que nos están imponiendo una dictadura económica. Reforma tras reformas, estas no son las primeras ni va a ser las ultimas. El poder economico dicta, la elite política legisla y los gobiernos someten a la sociedad.

Dictadura economica. No es un titular llamativo. Es la dimensión real de la crisis política viviendo. Gobiernos que se autodefinen como democráticos asumiendo la misión de finiquitar definitivamente un modelo de Estado que reconozca y garantice derechos.
Mañana presentan los nuevos presupuestos del Estado. Van a anunciar nuevos recortes. Van a atacar pensiones, prestaciones y servicios publicos. El que diga lo contrario miente. Con o sin rescate, con o sin intervención. Los recortes no se han terminado.

Los especuladores lo tienen claro. El neoliberalismo es la fase de la que más se ha beneficiado el capital. Ha sido el mayor y mejor negocio de los especuladores hasta ahora. Y lo que hay que hacer para mantener el negocio es darle otra vuelta de tuerca.

Aplicar medidas ultraneoliberales donde las medidas neoliberales yan han dado lo que tenien que dar. Cuantas? Todas las que puedan y las más extremas posibles. Hasta cuando? mientras puedan. Y cuando termina esto pregunta todo el mundo? Si es por ellos en ningun momento, nunca.

Esto solo parará CUANDO SE LES PARE. Hay alguien que de verdad piensa que el capital va a renunciar a sacar el máximo beneficio ha esta situación? De verdad se creen los gobiernos que llegará el dia en el que los especuladores digan voluntariamente que ya tienen suficiente y que es hora de hacer politicas de crecimiento al servicio del pueblo y de la economía real?

Esto solo terminará cuando se le diga a la banca que no se le va a dar ni un euro más, que los recursos publicos se van a utilizar para hacer politicas publicas al servicio de la sociedad. Cuando se le diga a la patronal que ya basta de robar derechos a la clase trabajadora, que lo que ahora toca es devolver todo lo que han robado y está bien guardado en paraisos fiscales.

Habrá gobiernos dispuestos ha hacer eso? Un gobierno que se plante, diga basta, se niegue a recortar, haga una reforma radical en fiscalidad. No miramos a Madrid cuando nos preguntamos eso. Es responsabilidad de las instituciones vascas plantarse ya ante todo esto.

Mañana impondran una autoridad fiscal. Un grupo de tecnócratas impuestos por el Estado español que vendrán también a las administraciones de Hego Euskal Herria para intervenir las cuentas y decir en que tenemos que gastar. Un grupo de personas con más poder que los responsables institucionales que se va a cargar la ya anoréxica capacidad de autogobierno del marco estatutario. Seguir acatando todo esto es un suicidio politico y economico. No dar pasos reales y efectivos YA! es añadir más dificultades a una solución que ya es suficientemente dificil.

El otro dia decia Lujua que el pais no está para huelgas. Que mejor haríamos trabajando de lunes a viernes y movilizandonos los fines de semana. No tenemos ninguna intención de poner las movilizaciones cuando a la patronal mejor le convenga, no tenemos ninguna intención de renunciar a nuestro derecho a la huelga. Pero sí, efectivamente, mucho mejor nos iria si aquí hubiera trabajo, si tuvieramos un empleo digno, dias de descanso reconocidos y prestaciones sociales suficientes para disfrutar todos y todas de los fines de semana.

Mucho mejor nos iria si estuvieramos hablando de como se consigue eso. Porque poder se puede. Se puede si se reparte el trabajo y se reparte la riqueza. Se puede si se desarrollan los servicios publicos, si se hacen políticas publicas. Se puede si se invierte. Si se invierte en modelo economico y modelo social. Eso es lo que venimos demandando desde el principio. Dejar de especular e invertir en euskal herria. Invertir en sociedad que eso siempre, siempre da beneficios.

Biderik zailena hartu genuen 2009an greba orokorra deitu eta eredu berri baten alde borrokatzea erabaki genuenean. Zaila eta luzea izango da. Bai. Baina gaur dagoen bide duin bakarra da, etorkizuna ziurtatzen digun bide bakarra.

Planto egiteko momentua da, ezin dugu bide honi lotuak jarraitu. Langileak erakutsi dugu ez gaudela eskulotuak. Erabakiak hartzen direnean posiblea dela herri hau gelditzea beste bide bat hartzeko. Urrats handia eman dugu gaur langileak. Zorionak gaur kalera atera zareten guztiei, gure elkartasunik beroena greba eskubidea bortxatu zaielako hemen ez dauden gizon eta emakumeei. Aldaketa sozialak langile mugimendu indartsu batek bakarrik lortzen dituela esan dugu. Gehiago diogu, langile mugimendua indartzen jarraitzen badugu EZ DAGO ALDAKETA SOZIALAK EKARRIKO DITUEN BIDEA GELDITZERIK.

Gora euskal herriko eta munduko langileria!
Gora langile borroka!»

19 sept 2012

Emaitzak

PARTE-HARTZAILEAK 351

BAI     251
EZ         80
Txuria  14
Nulo        6

18 sept 2012

BATZAR OROKORRA

IRAILAK 26 KO GREBA

Murrizketen aurka eta eskubide laboralen eta sozialen alde irailaren
26ko GREBA OROKORRA !!!!!!!!!

PARTE ARTU DEZAGUN!!!!!!!!!!

13 sept 2012

Garbiñe Aranburu: «Borroka egin behar dugu eta mobilizatu, bestelako eredu ekonomiko eta soziala eraikitzeko borondaterik ez dutenak horretara behartzeko»

Beterri Buruntza-Kostako LABeko delegatuek batzarra eta mobilizazioa egin dute gaur Tolosan, irailaren 26ko GREBA OROKORRAren lanketa zehazteko. Bertan eginiko adierazpenetan, LABeko Ekintza Sindikaleko arduradun Garbiñe Aranburuk gogor salatu du krisi ekonomikoaren testuinguru honetan lan harreman eredua, eredu soziala eta estatu eredua, guztiak ari direla aldatzen. “Eredu kapitalistarik bortitzena inposatzen ari zaizkigu langileoi, eta horren kostu sozialak ezagunak eta ikaragarriak dira. Bestetik Estatuaren berzentralizazio bat ematen ari da eta erabakiguneak Euskal Herritik urruntzen ari dira”, salatu du.
Irailaren 26ko GREBA OROKORRAren testuinguruan, datozen egunetan delegatuen batzarrak eta mobilizazioak egingo ditu LAB sindikatuak Hego Euskal Herriko lau hiriburuetan.

Bihar irailak 13, osteguna, LABeko Arabako delegatuen batzarra burutuko da Gasteizko ALDABE Gizarte Etxean. Ondoren, eguerdiko 12.00etan Aldabetik abiatuta manifestazioa egingo dute sindikatuko ordezkariek, aldarri honekin:


DINERO PARA LA BANCA, MISERIA PARA EL PUEBLO
EUSKAL HERRIAK HITZA ETA ERABAKIA
IRAILAK 26 GREBA OROKORRA
Ildo beretik, “egoeraren erantzule diren bankuak babesten” jarraitzen dutela gaitzetsi du, “diru publikoa desbideratzen zaie jendartea langabezia eta pobreziara kondenatzen den bitartean”.

“Desberdintasun sozialak areagotzen ari dira”, ohartarazi du LABeko zuzendaritzako kideak. “Lan harremanetako ereduari dagokionez, gure eskubideak defendatzeko bitartekoa den negoziazio kolektiboa ezerezean utzi dute bai sektore publikoan eta baita pribatuan ere, negoziazio eremuak Madrilera eramanez eta administrazio eta patronalari adostutako akordioak ez betetzeko aldebakartasuna emanez. Badirudi lan harremanak desarautu eta sektore publikoa suntsitzea dela hazkunde ekonomikorako errezeta. Hau gezur borobila da. Erreformaz erreforma ari gara ikusten, hazkunde ekonomikorik ez eta langabezia gora.”

Alternatiba badagoela aldarrikatu dute LABeko ordezkariek batzarraren ostean eginiko manifestazioan. Alternatiba hori “bestelako eredu sozial eta ekonomiko baten eraikuntzan” oinarritzen dela zehaztu du Aranburuk. Horretarako, baina, “borondate politikoa falta da eta borondate hori ez da berez sortuko, gehiengo sozial batek, herritarrok, langileok derrigortu beharko ditugu arduradun politikoak horretara”.

Orain arte egindakoari segida emanez, mobilizatzen eta borrokan jarraitzeko deia egiten die LABek bere delegatuei eta orohar, euskal langileei. “Borroka egin behar dugu, mobilizatu lantokietan eta kalean, alternatiba hori eraikitzeko borondatea gauzatu arte. Erabakiak hartzen hasteko unea da, eta lehen erabakia da Madrildik datozen inposaketak hemen ez aplikatzea”.

Aranburuk dei zuzena egin die euskal erakundeei, “Madrildik datozen neurriak hemen aplikatzeari uko egin diezaioten”. Patronalari ere deia, “motzean etekinak emango dizkion, baina luzera begira gure enpresen eta eredu produktiboaren kaltetan izango den erreforma ez aplikatzeko”.

“Garaia da Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Esparrua eraikitzeko, negoziazio kolektiborako marko propioa eraikitzeko, herri honetako eragile politiko, sindikal eta sozialak horretan inplikatzeko”, gehitu du.

Irailaren 26an kalera ateratzeko deia egin du LABek, “murrizketen aurka gaudela argi utzi eta erabakia eta hitza Euskal Herriak dituela aldarrikatzeko”.

11 sept 2012

Oso garrantzit​sua den sententzia​!!

10 sept 2012

Irailaren 26an GREBA OROKORRA espainiar Gobernuaren murrizketen aurka Hego Euskal Herrian

ELA, LAB, ESK, STEE-EILAS, EHNE, Hiru, CGT-LKN eta CNT sindikatuek eta ehundik gora gizarte eragilek irailaren 26rako GREBA OROKORRA iragarri dute Hego Euskal Herrian  espainiar gobernuak ezarri berri dituen neurriei aurre egiteko. Sindikatu eta eragileen esanetan, gizarte mobilizazioa da murrizketa hauen aurreko gaitzezpena eta aldaketarako politikak aldarrikatzeko bide bakarra.

  Ainhoa Etxaide: «Irailaren 26an burutuko dugun greba orokorraren helburua erreforma hauek Euskal Eremuan ez aplikatzea da»  (2012/07/19)
 LAB sindikatuaren erreformaren gaineko balorazioa (2012/07/18)

30 ago 2012

EMAITZAK

 PARTE-HARTZAILEAK   433

BAI      278
EZ       138
TXURI   12
NULO     5