Lan harreman eta babes sozialaren ereduan aldaketa behar da. Eta horretarako bi lege proposatzen ditugu: Euskal Herriko lan kodea eta gizarte segurantza propiorako legea. Horregatik, gaur eta hemen, lana eta babes soziala koma egoeratik ateratzeko bi lege berri proposatzen ditugu: Euskal Herriko lan kodea eta gizarte segurantzako legea. Euskal Herriko lan kodea, enplegu suntsiketa geratu eta lana banatu eta duintzeko, lan erreformak albo batera utzi eta lan harremanek behar duten eraldaketa sakonerako proposamena. – Lan guztiak aitortu behar ditu. Zaintza lanak berrantolatu eta banatu egin behar dira: asteko lan orduak murriztuz eta soldata galerarik suposatuko ez duten zaintzarako baimen bereziak sortuz. Eta sexuaren araberako lan banaketa gaindituz, lan guztiei balio bera eman behar die, – Langile klase osoa aintzat hartuko du Euskal Herriko lan kodeak. Enplegua gainditzen duen lana ere erregulatuz eta erregimen orokorretik kanpo geratzen diren lancinen eskubideak ere arautuz. Etxeko langileak, riderrak, ekonomia ezkutuan ari direnak, ekonomikoki menpekoak diren langileak – Enplegu duina bermatuko du: kontratu mugagabea izango da arau orokorra, gutxieneko eta gehieneko soldatak arautuko ditu, lanaldi partzialen erabilera mugatua izango da eta kalerapen librerik ez da egongo. – Lan harremanak demokratizatzeko proposamena da. Patronalaren aldebakartasunarekin amaitu behar da, langileen ordezkarien eta negoziazio kolektiboaren papera indartuz. Bestalde, langileen hitza kontuan izango den elkarrizketa guneak sortuko dira. Eztabaida marko errealak aldarrikatzen ditugu, ez patronal edota gobernuen politikak zuritzea beste helbururik ez duten, edukirik gabeko kontzertazio markoak. Gizarte segurantzako legea, pentsio eta babes sozial sistema hobetzeko. Azken urteetako erreformak atzera bota eta Euskal Herriko gizarte segurantza lege propioa aldarrikatzen dugu: – Guztiontzat, pentsio sistema publiko duina bermatuko duen legea. – Administrazioak herritar orori enplegu duina bermatzeko ardura du eta horrela egin ezean, oinarrizko errenta duina jasotzeko eskubidea izango dute herritarrek. – Babes sozial sistemak: etxebizitza edota elikadura bezalako behar sozialak langile guztiei bermatu behar dizkie. Eredu zaharretik – eredu berrirako trantsizio horretan, gure hirugarren lehentasuna zerbitzu publikoak indartu eta zaintza sistema publikoa eraikitzea da: herritarrek kalitatezko hezkuntza, osasungintza edota gizarte zerbitzu publikoak jasotzeko eskubidea ziurtatzea. Horretarako, azken urteetako murrizketak atzean utzi eta langileen lan baldintzak hobetuz, langileei egonkortasuna emanez, langile gehiago kontratatu eta ratioak hobetzeko lege berriak eginez. Edota azken urteetako pribatizazio eta merkantilizazio politikarekin amaitu eta publifikazio prozesuak bultzatuz. Iñigo Urkullu eta María Chiviteren Gobernuek askoz gehiago egin dezakete eta egin behar dute politika publikoen erdigunean herritarren beharrizanak jartzeko. Badira Madrildik inposatzen dizkiguten kntuak baina ez dago aitzakiarik zerbitzu publikoak ez indartzeko, kalitatezko zaintza sistema eskaintzeko, prestazio sozialak hobetzeko. Kontzertua eta hitzarmenerako konpetentziek hori egitea ahalbidetzen dute. Erreforma fiskalerako borondaterik ere ez dago. Gehiago jaso behar da eta modu progresiboagoan. Gehiago bildu behar da baina ez BEZa bezalako zeharkako zergekin. Gehiago bildu behar da, kapitalaren errentak eta irabazi enpresarialak are gehiago zergapetuz. Azpiazu jaunak esaten digu aurrekontu ausartak izango direla, eta murrizketarik gabeak. Asko aldatu behar dira Eusko Jaurlaritzaren lehentasunak, gu ez gaituzte engainatzen. Herritarrek inbertsio gehiago ekarriko duten aurrekontuak behar ditu, osasungintzan, hezkuntzan, zerbitzu sozialetan, enpleguaren defentsan. Inolako kontrolik gabe dirá publikoa esku pribatuetan jartzeko politikarekin amaitu behar da, trukean ezer eskatu gabe, enplegua mantentzeko inolako konpromisorik eskatu gabe. Ezin da diri publikoa jartzen jarraitu irabazi enpresarialak salbatzeko. Hori da Jaurlaritzaren ez politika industriala, eta gero pasatzen den da multinationalen ez dutela kaleratzeko erreparorik. Egun hauetan ari da erabakitzen Europako funtsen banaketa hori nola izango den. Batere gardentasunik gabe egiten ari da, langileon bizkarrera langileon bizi baldintzetan zuzen zuzenean eragina izango duten erabakiak. Filtrazio batzuk ezagutu ditugu eta eskandaluzkoa iruditzen zaigu, dirua AHTrako eta azpiegitura handietarako, elite ekonomikoak berriro ere erdigunean. Erronkaz beteriko garaiak ditugu eta datorren fasearen nolakotasuna neurri handi batean indar harremanen araberakoa izango da. Sistemak behar dituen eraldaketa sakonak behartu egin behar ditugulako. Indarrak metatu behar ditugu. – Eraldaketarako estrategia oso bat defendatzen dugunon artean, aldaketa sozialak eta aldaketak politikoak – burujabetza defendatzen ditugunon artean. Kartako eragileen artean eta ezker soberanismoaren eremua indartuz. – Era berean, indarrak biltzen jarraitzeko Fronte soziosindikalak antolatzearen aldeko apustua egiten dugu: Borrokan gaude, suak pizten ari gara, gaur hemen batzuk eta bihar, etzi jarraituko dugu.