LAB
Behargin bat hil da Arangoitin (2014/09/01), lanean ari zela, “Dumper” baten azpian harrapatuta geratu ondoren. Langileak 49 urte zituen, eta RIBASA enpresako langilea zen. RIBASA enpresa EXABASA AMENABARren azpikontrata da.
LAB sindikatuak lehenik eta behin hildakoaren familia, lagun eta lankideei dolumina eta elkartasuna adierazi nahi die.
Dagoeneko 2014an Euskal Herrian gutxienez 30 langile hil dituzte euren lanpostuetan edo horien ondorioz, 3 Araban, 12 Bizkaian, 7 Gipuzkoan eta 8 Nafarroan.
Oraindik ez da ezagutzera eman ezbeharra nola gertatu den. Langilea “Dumper” bat gidatzen ari dela gertatu da istripu hilgarria. Etxebizitzak (salmenta librekoak, tasatuan eta babes ofizialekoak) eraikitzen ari diren obra batean izan da ezbeharra, Arangoitin.
Azken hiru astetan izan den bostgarren istripu hilgarria dela salatu behar dugu, horietatik hiru dira eraikuntzan jazotakoak.
Beti errepikatu izan dugu lan istripuak ez direla zoritxarraren edo ezbeharren ondorioa, baizik eta prekarietatea eta lan baldintza txarrak eragiten dituztela. Izan ere, esplotazioak, lan baldintza kaskarrek, lan erritmoak, formazio ezak eta prebentzio neurrien faltak hil egiten dute.
Langileon heriotza eta lan osasun galerak (lan istripu arinak, larriak eta gaiixotasun profesionalek) ardura patronalak dauzka. Baina ezin dugu ahaztu administrazio publikoen ardura. Askotan administrazio publikoek beste alde batera begiratuz egoera hauek gertatzea ahalbidetzen dute.
Izan ere, non dago lan ikuskaritza edo Osalan, eraikuntzan egiten zituzten kanpainak egiteko? Zergatik ez dute baloratu zer egin behar den, kanpainak zuzenean bertan behera utzi beharrean?
Gainera, kasu honetan ardura ez da soilik kontrolaren eremura mugatzen (behar beharrezkoa dena), etxebizitza horietan zenbait bloke babes ofizialekoak dira, eta beraz, Gasteizko Gobernuak bere “txiringitoekin” zozketak egingo ditu eta lau haizetara zabalduko du babes ofizialeko zenbat etxebizitza esleituko diren… Baina badu beste eginbehar bat, obra horren parte denez, bertan ari diren langileen bizitza eta osasuna zaintzeko neurriak hartzea alegia. Halaber, Urkulluren gobernuaren ardura morala ere argia da.
LAB sindikatutik bestelako eredu bat aldarrikatzen dugu, ez bakarrik gaurko istripuaren harira, ezta azken 20 egunetan ematen ari diren jazoera larriei begira soilik, orohar, horri guztiari erantzungo dion kalitatezko enplegu eta lan harreman eredu bat eraikitzeko beharra eraikiko dena hain zuzen ere.
Heriotz istripuekin amaitzeko administrazio publikoen inplikazio aktiboa behar dugu. Aski ezagunak dira San Mames berriaren obrei lotuta eginiko salaketa sindikalak (lanaldi amaigabeak, denboran eta lan erritmoetan ezarritako presioa, prebentzio neurririk eza, hitzarmen probintzialaren inkunplimendua, azpikontratazio katea etab. Laburbilduz, esklabu baldintzak), edota AHTaren lanetan hildako langileak, baita Supersurren eraikuntzan hildakoak ere, BECekoak nahiz Bilboko Udalaren anpliazioan gertatutakoak etab. Obra horietan guztietan bermatu beharko lituzke administrazio publikoak lan baldintza duinak.
Gipuzkoako Foru Aldundiak egindako arau foralaren bidea jarraitu eta sakondu behar dugu. Ipar Orratza markatuta, hots, langile klasearen bizitza eta osasuna ziurtatzeko, eta lan balditzen hobekuntza lortzeko.
ASKI DA! EREDU EKONOMIKOA ALDATZERA GOAZ!
LAN ISTRIPU GEHIAGORIK EZ! PREKARIETATEA HILTZAILEA.
—-
Abuztuan 1.250 behargin gehiago egon dira lanik gabe Hegoaldean
Guztira, 215.390 daude lanik gabe Araban, Bizkaian, Gipuzkoan eta Nafarroan. Behera egin du, ordea, Gizarte Segurantzan izena emanda daudenen kopuruak.
Apirilaz geroztik beheranzko joeran zegoen langabezia Hego Euskal Herrian, baina joera hori eten dute abuztuko datuek. Espainiako Enplegu Ministerioak jakinarazitako datuen arabera, uztail amaieran baino 1.250 behargin gehiago zeuden langabe abuztu amaieran.
Soilik Nafarroan egin du behera langabeziak, aurreko hilabeteko datuekin alderatuta —545 langiletan jaitsi da langabezia—, igo egin baita Araban, Bizkaian nahiz Gipuzkoan. Hain zuzen, Gipuzkoan izan da langabe kopurua gehien hazi den herrialdea: 880 lagun.
Nafarroan, sektore guztietan egin du behera langabe kopuruak. Arabak, Bizkaiak eta Gipuzkoak, berriz, joera berdina izan dute sektoreka: langabezia tasa jaitsi egin da nekazaritzan, eta igo industrian, eraikuntzan eta zerbitzuetan.
Langabezia datuak:
Araba: 27.752
Uztailarekiko: +464 (+%1,70). Iazko abuztuarekiko: -130 (-%0,47).
Bizkaia: 94.458
Uztailarekiko: +451 (+%0,48). Iazko abuztuarekiko: -2.691 (-%2,77).
Gipuzkoa: 46.978
Uztailarekiko: +880 (+%1,91). Iazko abuztuarekiko: -1.098 (-%2,28).
Nafarroa: 46.202
Uztailarekiko: -545 (-%1,17). Iazko abuztuarekiko: -4.523 (-%8,92).
Hego Euskal Herria: 215.390
Uztailarekiko: +1.250. Iazko abuztuarekiko: -8.442.
Gizarte Segurantzan izena emandakoak, berriz, jaitsi egin dira abuztuan Hego Euskal Herrian. Nafarroan uztail amaieran baino 196 langile gehiago zeuden izena emanda, baina Hegoalde osoan, 7.338 lagun gutxiago zeuden Gizarte Segurantzan abuztu amaieran.
Explotados y, además, pobres
A estas alturas ya no nos la dan. De esas soflamas de que ha pasado la crisis, nada. Admito que ha pasado para quienes durante la crisis no perdieron nunca y ganaron un poco menos, pero ahora empiezan a recuperar lo que dejaron de ganar en estos siete años. La mayoría de la población sigue sufriendo la crisis: el paro es elevado, las prestaciones sociales se recortan y se ponen dificultades para acceder a ese derecho, y los trabajadores pierden poder adquisitivo a pasos agigantados. La pobreza no frena, pese a estar entre las economías desarrolladas. Esta dura realidad para la mayoría ha generado que haya TRABAJADORES POBRES y, por supuesto, EXPLOTADOS. En esto también tenemos que decir que la pérdida salarial que se ha producido ha bajado la barrera de la pobreza y, por tanto, se ha reducido el umbral de la pobreza. Por ejemplo, hace unos años el umbral de la pobreza de Euskal Herria se situó en torno a los 1.034 euros, mientras que en la actualidad cae cien euros, es decir poco más de 900 euros.
Ángela Merkel y Mariano Rajoy quieren hacernos creer que vamos bien gracias a los recortes y a la austeridad que han impuesto en la Unión Europea. Y, por tanto, nos amenazan con aplicar más recortes y más reformas. El objetivo es claro: empobrecer a los trabajadores y a la mayoría de la población y, por el contrario, beneficiar a unos pocos: la elite económica a la que los líderes de la derecha europea rinden pleitesía y me atrevería a decir que, también, los socialdemócratas que se pasean entre Berlín, Bruselas, París y Madrid, por poner algún ejemplo.
La realidad es que un 12,2% de la población ocupada esta atrapada en la pobreza aunque trabaje. Son, según los últimos datos de Eurostat y de la Red Europea de lucha contra la Pobreza (EAPN), 853.600 trabajadoras pobres (10,8%) y 1.273.820 trabajadores pobres (13,5%). Los datos para Hego Euskal Herria son parecidos.
En el Estado español hay un 39,17% más de trabajadores pobres que en la media de la Unión Europea de los 28 y ese porcentaje entre las mujeres trabajadoras es del 27,05% más que la media europea.
No tenemos nada que festejar, lo diga Merkel, Rajoy, Hollande o cualquier dirigente europeo. Lo que tenemos que hacer los trabajadores es luchar para reconquistar todos los derechos laborales, salariales y sociales que nos han robado.
